Χριστούγεννα σήμερα και το χαρμόσυνο μήνυμα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, αντηχεί στα αφτιά όλων.
Η ημέρα αυτή προσφέρεται για οικογενειακές στιγμές γύρω από το τραπέζι. Όλοι θα απολαύσουμε τα γλυκά μας, την καθιερωμένη, πλέον, γαλοπούλα αλλά και το πιο παραδοσιακό στα μέρη μας χοιρινό, θα ανταλλάξουμε ευχές, περιμένοντας την επόμενη εβδομάδα τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς και την έλευση του νέου έτους.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο γιορτάζουμε την άγια αυτή ημέρα, έχει αλλάξει με το πέρασμα των χρόνων. Οι περισσότεροι κάνουν πια ρεβεγιόν, που σημαίνει ότι την παραμονή των Χριστουγέννων όχι μόνο δεν νηστεύουν, αλλά το ξενυχτάνε κιόλα, κόντρα στις παραδόσεις της Εκκλησίας. Οι νεότεροι ίσως δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει νηστεία των 40 ημερών. Παλιά, οι άνθρωποι έπεφταν για ύπνο νωρίς-νωρίς την παραμονή για να σηκωθούν αχάραγα να πάνε στην εκκλησία και μετά έτρωγαν πια κανονικά.
Πέρα από όλα αυτά, σήμερα συνηθίζουμε να λούζουμε τα παιδιά με δώρα. Τα προηγούμενα χρόνια, όμως, τα χρόνια των στερήσεων, πώς χαίρονταν τα παιδιά;
Μίλησα με τη γιαγιά μου, 91 χρονών, γεννημένη τον Ιούνιο του 1933, και μου περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο έκαναν Χριστούγεννα τότε και για το εάν τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα.
Από τα λεγόμενά της, αντιλήφθηκα αμέσως ότι ουδεμία σχέση έχουν οι άγιες αυτές ημέρες με τότε.
Αρχικά, η καθιερωμένη Βασιλόπιτα που εμείς κόβουμε, τότε δεν υπήρχε και έτρωγαν μόνο ψωμί, τα βασικότερα δηλαδή είδη. Τα παιδιά έβγαιναν τότε στο χωριό και έλεγαν τα κάλαντα και έπειτα μαζεύονταν στο σπίτι και έτρωγαν όλοι μαζί οικογενειακά, κάτι όπως μας είπε στις μέρες μας έχει χαθεί, καθώς το κάθε μέλος της οικογένειας, τρώει στο σπίτι του ή σε καταστήματα που λειτουργούν εκείνη την ημέρα.
Την ρώτησα αν πιστεύει ότι το έθιμο με τα κάλαντα θα χαθεί και μου είπε, ότι τα παιδιά που λένε τα κάλαντα την σημερινή εποχή είναι λίγα, ενώ την τότε εποχή η γειτονιά «έσφυζε» από παιδικές φωνές και πιστεύει ότι θα αρχίσει το έθιμο αυτό να εκλείπει, όσο περνούν τα χρόνια.
Πάνω στην κουβέντα, η γιαγιά δεν μας μίλησε μόνο για τα Χριστούγεννα, αλλά για τη ζωή γενικά τα δύσκολα εκείνα χρόνια, μας περιέγραψε την εμπειρία της από την Kατοχή και πολλά άλλα που έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη της.
Η γιαγιά έχει ζήσει πόλεμο, έχει δει τον πατέρα της να βρίσκεται αιχμάλωτος των Γερμανών και γενικότερα μια δύσκολη ζωή ωστόσο, παρ' όλη την ηλικία και τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει, συνεχίζει να είναι πάντα χαμογελαστή, πάντα γεμάτη όρεξη να κάνει ακόμα και τις δουλειές του σπιτιού, να φροντίσει όλους εμάς που την αγαπάμε.
Πραγματικά η συζήτηση μαζί της, μου έδωσε τροφή για σκέψη και κατάλαβα ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο για όλους και πρέπει να κοπιάσεις πολύ για να αποκτήσεις κάτι… ακόμη και την ελευθερία στην προκειμένη περίπτωση.
Να την έχει ο Θεός καλά να μας συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμη.
Χρόνια πολλά σε όλους και ό,τι το καλύτερο σε εσάς και τις οικογένειές σας!
Θανάσης Χόντος
Post a Comment
To Hondos News σέβεται το δικαίωμα όλων των χρηστών να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους ωστόσο διατηρεί το δικαίωμα, να μην δημοσιεύει συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια. Έτσι όποια σχόλια, περιέχουν ακατάλληλα προς το κοινό χαρακτηριστικά θα αποσύρονται από τον ιστότοπο.