Για άλλη μια χρονιά πραγματοποιήθηκε η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου από τα Άνω στα Κάτω Δολιανά.
Η αναφορά για το έθιμο από την ιστοσελίδα της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας
Η μεταφορά της εικόνας ακολουθεί ένα παγιωμένο με τα χρόνια τυπικό.
Γίνεται πάντα την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Παλιά, ο τελευταίος που έφευγε για τα Κάτω Δολιανά επιφορτιζόταν με το καθήκον να τη μεταφέρει. Ο χρόνος μεταφοράς τώρα είναι συμβολικός. Τον Νοέμβριο έχουν τελειώσει όλες οι αγροτικές εργασίες στο βουνό. Τα κάστανα και τα καρύδια έχουν μαζευτεί, τα χωράφια έχουν οργωθεί και σπαρθεί. Παράλληλα αρχίζει και το μάζεμα των ελιών στα Κάτω Δολιανά.
Το Σάββατο οι γυναίκες συγκεντρώνονται το πρωί στην εκκλησία και στολίζουν την εικόνα με λουλούδια από τις φθινοπωρινές γλάστρες τους. Το απόγευμα, μετά τον εσπερινό ακολουθεί ολονυχτία στην εκκλησία. Πολύς κόσμος που δεν διαμένει μόνιμα στα Άνω Δολιανά έχει έρθει από νωρίς. Τα πιο πολλά σπίτια έχουν ανοίξει και το χωριό, που το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μοιάζει εγκαταλελειμμένο ξαναζωντανεύει.
Το πρωί αρκετοί πηγαίνουν στην εκκλησία του Αγιώργη, αρκετοί περιμένουν στην βρύση του χωριού. Εν τω μεταξύ έχουν έρθει και πολλοί άλλοι που δεν έχουν σπίτι στο χωριό, Δολιανίτες και από τα γύρω χωριά, αλλά και από την Τρίπολη, την Αθήνα και άλλες πόλεις.
Η εικόνα μεταφέρεται στα χέρια από τους πιστούς, που ανά τακτά διαστήματα εναλλάσσονται, καθώς η συμμετοχή στη μεταφορά της εικόνας θεωρείται ιδιαίτερα τιμητική.
Στη συνέχεια, με την εικόνα επικεφαλής αρχίζει η πορεία. Ακολουθούν άνθρωποι όλων των ηλικιών.
Λίγο έξω από το χωριό στην εικόνα, η οποία είναι πολύ βαριά, προσαρμόζονται ειδικοί δερμάτινοι ιμάντες και έκτοτε μεταφέρεται στην πλάτη των πιστών. Η πορεία έτσι επιταχύνεται λίγο. Και πάλι αυτός που τη μεταφέρει αλλάζει τακτικά.
Η πομπή κατευθύνεται στον συνοικισμό Δραγούνι, μέσω ασφαλτόδρομου. Εκεί περιμένουν και άλλοι που θα συνοδεύσουν την πομπή τη συνέχεια. Από εκεί, και αφού ψάλλουν ευχές, ο ασφαλτόδρομος εγκαταλείπεται, για να μπει η πομπή σε χωματόδρομο και στη συνέχεια σε παλιό μονοπάτι, φαρδύ στην αρχή που σιγά σιγά σιγά στενεύει.
Το μονοπάτι ακολουθεί την απότομη πλαγιά ενός εντυπωσιακά όμορφου φαραγγιού. Η πλαγιά είναι πολύ απότομη και σε πολλά σημεία, για να υποστηριχθεί το μονοπάτι, έχουν κτιστεί ξερολιθιές σε μεγάλη απόσταση και με αρκετό ύψος.
Στο μονοπάτι, επειδή είναι στενό, περπατούν εφ’ ενός ζυγού και έτσι η πομπή αποκτά μεγάλο μήκος. Μετά από δύο εντυπωσιακά περάσματα πάνω σε ξερολιθιές, η διαδρομή εγκαταλείπει τις πλαγιές του φαραγγιού, για να ακολουθήσει μια ράχη, που οδηγεί σε μια λάκα, ανάμεσα σε δύο βουνά, όπου υπάρχει εγκαταλελειμμένο χάνι. Εκεί το μονοπάτι διασταυρωνόταν με άλλο, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες μετακινήσεις των κατοίκων ενός συμπλέγματος χωριών με την ονομασία Καστριτοχώρια.
Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα άλλο χάνι οι Κορύτες. Στα δυο αυτά χάνια ξεκουράζονταν παλιά, στο δεύτερο και τώρα ακόμη, αφού ανοίγει την ημέρα που μεταφέρεται η εικόνα, προσφέροντας για φαγητό ό,τι υπήρχε και παλιά: Τηγανιτό μπακαλιάρο και κρασί. Εκεί ξεκουράζονται όσοι ακολουθούν την εικόνα και γεμίζουν τα παγούρια τους από πηγή που αναβλύζει μέσα από έναν επιβλητικό βράχο, δίπλα στο χάνι.
Στη συνέχεια η πομπή ακολουθεί κατηφορικό μονοπάτι, ανάμεσα σε σχίνα, πουρνάρια και ελιές, στην κοίτη του ποταμού Τάνου, όπου και καταλήγει μια εντυπωσιακή κοιλάδα. Η περιοχή ονομάζεται Κουμπίλα. Χαρακτηριστικό της ιστορικής συνέχειας είναι ένα σημείο που σήμερα ονομάζεται Λουλούδι, αλλά η παράδοση αρχικά το αναφέρει σαν Λαλούδι, λέξη που πιστεύεται ότι αποτελεί παραφθορά του αρχαίου λάς, που σημαίνει πέτρα, βράχος. Σε εκείνο το σημείο, ψηλά στο βουνό υπάρχει ένας εντυπωσιακός βράχος.
Η πομπή ανεβαίνει στη συνέχεια σε ασφαλτόδρομο, τον οποίο και ακολουθεί μέχρι τα Κάτω Δολιανά.
Γίνεται στάση και ψάλλονται ευχές στη θέση Χάνι Τσιμπούρη, όπου έχουν συγκεντρωθεί πιστοί από τα χωριά Πλατάνα και Στόλος.
Από την εικόνα έχουν αφαιρεθεί οι ιμάντες και μεταφέρεται και πάλι στα χέρια δυο πιστών.
Η πομπή περνάει από τους συνοικισμούς Ρουνέικα και Προσήλια, για να καταλήξει στα Κάτω Δολιανά, όπου η εικόνα του Αγιώργη θα φιλοξενηθεί στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στην πόρτα της εκκλησίας η εικόνα σηκώνεται ψηλά και οι πιστοί μπαίνουν στην εκκλησία περνώντας κάτω από την εικόνα του αγίου.
Η μεταφορά της εικόνας από τα Κάτω στα Άνω Δολιανά γίνεται πάντα την παραμονή του εορτασμού της μνήμης του αγίου. Παλιότερα γινόταν με τον ίδιο τρόπο, με τα πόδια, μέσω των παλιών μονοπατιών. Τα τελευταία χρόνια μεταφέρεται με λεωφορείο του τοπικού ΚΤΕΛ, το ίδιο πάντα, που ανήκει σε Δολιανίτη ο οποίος προσφέρεται αφιλοκερδώς. Η εικόνα μεταφέρεται στολισμένη και συνοδεύεται από πλήθος πιστών που επιβαίνουν στο λεωφορείο ή ακολουθούν με δικά τους μέσα.
Η εικόνα κατεβαίνει από το λεωφορείο στη βρύση του χωριού, όπου πολλοί κάτοικοι είναι συγκεντρωμένοι από νωρίς και στη συνέχεια μεταφέρεται στα χέρια στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, όπου και θα παραμείνει μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου.
Ευχαριστούμε την σελίδα Εθελοντική Διακονία Δολιανών και την κυρία Πέτρη Δικαίου για τις φωτογραφίες και την αξιέπαινη προσπάθεια.