Η βραδιά της 1ης Ιουλίου ήταν από τις εντυπωσιακότερες των τελευταίων χρόνων στην Βλαχοκερασιά και σίγουρα θα μείνει αξέχαστη σε όλους μας που είχαμε την ευλογημένη τύχη να την παρακολουθήσουμε.
Οι εκδηλώσεις για τη γιορτή του Απόδημου Ελληνισμού περιλάμβαναν μια εκπληκτική συναυλία με πλήθος καλλιτεχνών που ανέβασαν το επίπεδο σε δυσθεώρητα ύψη. Συμμετείχαν καταξιωμένοι ερμηνευτές όπως οι Λάκης Χαλκιάς, Γλυκερία, Μαρία Σουλτάτου και οι νεότεροι Κώστας Τριανταφυλλίδης, Χριστιάνα Γαλιάτσου, Πάνος Κράιας και ο Άγγελος Θεοδωράκης-Παπαγγελίδης, εγγονός του μυθικού Μίκη Θεοδωράκη.
Η συναυλία χωρίστηκε σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος ο πολυπράγμων Γιάννης Τζουανόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής της Γιορτής του Απόδημου Ελληνισμού και ιθύνων νους της εκδήλωσης, παρουσίασε μια σειρά γνωστών τραγουδιών που ερμήνευσαν κατά σειρά και με πολύ όμορφο τρόπο οι:
- Πάνος Κράιας: «Ποιος» σε στίχους Γιάννη Τζουανόπουλου και μουσική Θέμη Σαμαντζή, ένα καινούργιο τραγούδι αφιερωμένο στα θύματα του σιδηροδρομικού ατυχήματος στα Τέμπη και του ναυαγίου της Πύλου καθώς και το «Πού ΄ναι τα χρόνια» του Σταύρου Κουγιουμτζή.
- Χριστιάνα Γαλιάτσου: «Τι γλυκό να σ’ αγαπούν» του Γιώργου Ζαμπέτα και «Δώσε μου τ’ αθάνατο νερό» του Μίμη Πλέσσα.
- Κώστας Τριανταφυλλίδης: «Παραπονεμένα λόγια» του Γιάννη Μαρκόπουλου και «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» του Σταύρου Κουγιουμτζή.
- Μαρία Σουλτάτου: «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» του Σταύρου Ξαρχάκου, «Το τελευταίο βράδυ μου» του Στέλιου Καζαντζίδη και «Τα ξένα χέρια» του Βασίλη Τσιτσάνη.
Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο μεγάλος Λάκης Χαλκιάς που μίλησε συγκινητικά για τον προσφάτως αποθανόντα Γιάννη Μαρκόπουλο, εκ των τελευταίων μύθων της νεότερης Ελλάδας, με τον οποίο υπήρξαν επί πενήντα χρόνια συνεργάτες και φίλοι. Η δε συνεργασία τους μάς χάρισε αριστουργήματα που λάμπρυναν ακόμα περισσότερο την πλουσιότατη πολιτιστικά δεκαετία του 1970.
Στη συναυλία μας ο αγαπημένος Λάκης Χαλκιάς απέδωσε τα θρυλικά «Μαλαματένια λόγια» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και, ακολούθως, την περίφημη «Φάμπρικα» σε στίχους Γιώργου Σκούρτη, αμφότερα σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου. Τονίζεται ότι και στα δύο ανωτέρω άσματα ήταν ο ιστορικός πρώτος ερμηνευτής.
Το τρίτο τραγούδι ήταν εντελώς ιδιαίτερο με τίτλο ο «Καπετάν Γιάννακας», που αναφέρεται στον ήρωα της Επανάστασης Ιωάννη Αποστολόπουλο, γνωστότερο ως Καπετάν Γιάννακα, καταγόμενο από την Βλαχοκερασιά. Το τραγούδι επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 7-8-2021 σε εκδήλωση στην Βλαχοκερασιά αλλά η συναυλία ματαιώθηκε τότε λόγω των πυρκαγιών. Έτσι, φέτος, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη γενέτειρα του μεγάλου αγωνιστή. Σημειωτέον ότι η μουσική του γράφτηκε από τον Λάκη Χαλκιά και τον Τεό Λαζάρου ενώ οι στίχοι από τον Χρήστο Δ. Στρατηγόπουλο.
Έπειτα τη σκυτάλη πήρε η λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» που μάς προσέφερε ένα μαγικό πρόγραμμα με τις συνθέσεις του κορυφαίου δημιουργού.
Πιο συγκεκριμένα, ξεκίνησαν με μελωδίες όπως «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» και «Οι χαρταετοί» από το ιστορικό έργο του Μίκη «Η Γειτονιά των Αγγέλων». Ακολούθησαν πασίγνωστα τραγούδια όπως: «Γωνιά-γωνιά», «Παράπονο», «Το τραγούδι της ξενιτειάς», «Σε ποιο βουνό», «Μυρτιά», «Βραδιάζει», «Δραπετσώνα». Εν συνεχεία ανέλαβε «δράση» ο Άγγελος Θεοδωράκης, του οποίου η χροιά μοιάζει ολοένα και περισσότερο με αυτήν του παππού του, με τραγούδια όπως «Επιστολή» (Είμαι καλά πολύ καλά για σας το ίδιο επιθυμώ) και «Όταν σταματήσει ο χρόνος». Ύστερα η, πάντα ακμαιότατη, Γλυκερία συνεπήρε το κοινό με «Όμορφη πόλη», «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», «Ποιος τη ζωή μου» και «Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ». Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τον Άγγελο Θεοδωράκη να ερμηνεύει «Το τρένο φεύγει στις οκτώ» και τον «Λεβέντη» ενώ η Γλυκερία απέδωσε το «Στράτα τη στράτα».
Το πρόγραμμα έκλεισε με τους καλλιτέχνες να αποδίδουν μαζί τα δύο τελευταία «Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» του Γιάννη Ρίτσου, τον «Ταμένο» και «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», κάτι που συνήθιζε ο ίδιος ο Μίκης. Ακολούθησε το θρυλικό «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» του Οδυσσέα Ελύτη, με τον κόσμο να συμμετέχει πολύ ενεργά και τέλος το συρτάκι του Ζορμπά εν μέσω αποθέωσης των καλλιτεχνών.
Συμπερασματικά είχαμε ένα ταξίδι αξεπέραστης ομορφιάς που κάλυψε πολλά έργα του Μίκη και άλλων δημιουργών (Μαρκόπουλου, Ξαρχάκου, Τσιτσάνη, Κουγιουμτζή, Ζαμπέτα κ.α.) Η ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» ήταν πραγματικά υπέροχη και μας οδήγησε στους μουσικούς δρόμους του Μίκη με εντυπωσιακή αρτιότητα και άριστο συγχρονισμό. Θα ήταν, οπωσδήποτε, παράλειψη να μην αναφέρουμε τους εξαίσιους μουσικούς που την αποτελούν:
- Μανώλης Καραντίνης, μπουζούκι, που ενθουσίασε τους πάντες με τη δεξιοτεχνία του
- Ευαγγελία Μαυρίδου, πιάνο
- Ξενοφών Συμβουλίδης, όμποε, φλογέρες, μπαγλαμά
- Νίκος Γκιόλιας, κιθάρα
- Λευτέρης Γρίβας, ακορντεόν
- Θοδωρής Κουέλης, μπάσο
- Νίκος Σκομόπουλος, ντραμς
- Στέφανος Θεοδωράκης-Παπαγγελίδης, κρουστά
Ωστόσο και οι μουσικοί της ορχήστρας του πρώτου μέρους ήταν εξαίρετοι αποδίδοντας άριστα τα τραγούδια και προϊδεάζοντάς μας για τη συνέχεια. Οι υπέροχοι αυτοί καλλιτέχνες ήταν οι:
- Μαρίνα Τσοκάνη, πιάνο
- Θωμάς Καραμαζάκης, κιθάρα
- Γιάννης Σταματογιάννης, μπουζούκι
Από τους ερμηνευτές ήταν όλοι καταπληκτικοί και θα ήθελα περισσότερο να εξάρω τη συμμετοχή των νεότερων Πάνου Κράια, Χριστιάνας Γαλιάτσου και, φυσικά, του Άγγελου Θεοδωράκη. Για τους παλαιότερους Γλυκερία και Λάκη Χαλκιά νομίζω ότι οποιαδήποτε αναφορά είναι περιττή αφού ήταν εντυπωσιακοί όπως και η σπουδαία Μαρία Σουλτάτου. Όσον αφορά τον Κώστα Τριανταφυλλίδη για μια ακόμα αφορά απέδειξε ότι είναι από τους αξιολογότερους νέους ερμηνευτές μας με την ποιοτικότατη, καθαρά λαϊκή και μελωδική φωνή του.
Φυσικά αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές, ιδιαίτερα στον Δήμο Τρίπολης και τον Δήμαρχο Κωνσταντίνο Τζιούμη καθώς και τον αεικίνητο Γιάννη Τζουανόπουλο. Ίσως όμως τα περισσότερα εύσημα πρέπει να αποδοθούν σε όλους τους αφανείς συντελεστές και στους παρευρισκομένους θεατές που αψήφησαν τον σχετικώς ψυχρό καιρό και παρέμειναν μέχρι το πέρας της συναυλίας.
Η βραδιά ήταν πραγματικά μαγική και τολμώ να ισχυριστώ ότι η Βλαχοκερασιά Αρκαδίας ήταν το Σάββατο 1 Ιουλίου το μουσικό κέντρο της Ελλάδας. Μόλις 22 χιλιόμετρα από την Τρίπολη όπου έζησε τέσσερα χρόνια ο Μίκης και 75 χιλιόμετρα περίπου από την Ζάτουνα, όπου εξορίστηκε ο μέγιστος δημιουργός, οι μελωδίες του κατέκλυσαν τον αρκαδικό ουρανό και χάρισαν μία συγκλονιστική παράσταση.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να «απολογηθώ» για τη μη πλήρη κάλυψη της εκδήλωσης αφού ο αρχικός σκοπός μου δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ερχόμενος από την Σπάρτη προς την Βλαχοκερασιά, ήθελα απλώς να παρακολουθήσω την παράσταση αλλά ο μετέπειτα ενθουσιασμός μου και η συγκίνησή μου, από αυτά που έζησα, με ανάγκασαν και με οδήγησαν στο να γράψω λίγα λόγια για την εκδήλωση.
Δημήτρης Κονιδάρης
Καθηγητής Πληροφορικής