ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
Στις 14 Απριλίου του 1821, διεξήχθη η πρώτη καθοριστική μάχη της ελληνικής επανάστασης, στον οικισμό του Λεβιδίου, που είναι ένας οικισμός, ο οποίος βρίσκεται στο νομό Αρκαδίας, έξωθεν της Τρίπολης. Αποτέλεσε τη πρώτη καθοριστική μάχη της επανάστασης στη Πελοπόννησο.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΜΑΧΗ:
Κατ’ αρχάς, η επανάσταση στην Πελοπόννησο είχε ξεκινήσει από τις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη της Λακωνίας από τους Μανιάτες οπλαρχηγούς. Στις 23 Μαρτίου, καταλήφθηκε η Καλαμάτα από τους Έλληνες επαναστάτες και στις 25 Μαρτίου κηρύχθηκε η επανάσταση στα Καλάβρυτα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και ως εκ τούτου, κηρύχθηκε σ’ όλη την Πελοπόννησο.
Στις 31 Μαρτίου, οι Έλληνες επαναστάτες έλυσαν την πολιορκία του κάστρου της Καρύταινας. Τότε, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πρότεινε στους υπόλοιπους οπλαρχηγούς, να σταματήσουν την πολιορκία των κάστρων της Μεσσηνίας και να επικεντρωθούν στην πολιορκία και την κατάληψη της Τρίπολης, η οποία ήτο το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της Πελοποννήσου, εκείνη την περίοδο. Οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί συμφώνησαν και έτσι ο Κολοκοτρώνης, άρχισε τις προετοιμασίες για την πολιορκία της Τρίπολης.
Πιο συγκεκριμένα:
Συνέστησε, στην Πιάνα, το πρώτο στρατόπεδο το οποίο αποσκοπούσε στον αποκλεισμό της πόλης. Παρά τη διάλυση του πρώτου εκείνου στρατοπέδου από τους Τούρκους, καθώς και τη διάλυση του αντίστοιχου στρατοπέδου στον οικισμό της Βλαχοκερασιάς (οικισμός έξωθεν της Τρίπολης), στις 10 Απριλίου, σταδιακά το σχέδιο του Κολοκοτρώνη είχε γίνει αποδεκτό από τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς. Όμως, οι αρχικές αποτυχίες των Ελλήνων είχαν τέτοια επίδραση στο ηθικό τους, που και η απλή εμφάνιση των Τούρκων έσπερνε τον πανικό.
Η ΜΑΧΗ:
Στο Λεβίδι είχε συγκροτηθεί, ένα ακόμη στρατόπεδο των Ελλήνων επαναστατών, το οποίο το είχαν συστήσει οι οπλαρχηγοί: Κωνσταντίνος Πετμεζάς, Παναγιώτης Αρβάλης και Γεώργιος Μπηλίδας. Ήδη από τις 12 Απριλίου το στρατόπεδο είχε ενισχυθεί με τους οπλαρχηγούς Σωτήριο Χαραλάμπη, Σωτήριο Θεοχαρόπουλο, Νικόλαο Σολιώτη και Αναγνώστη Στριφτόμπολα, ο οποίος ήτο ανηψιός εκ μητρός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Οι Οθωμανοί Τούρκοι, ξεκίνησαν το βράδυ της 13ης Απριλίου, με 3.000 πεζούς και ιππείς στρατιώτες από την Τρίπολη με κατεύθυνση το Λεβίδι. Μόλις το πληροφορήθηκαν οι οπλαρχηγοί αποφάσισαν τα εξής: πρώτον να ζητήσουν βοήθεια από τα γειτονικά στρατόπεδα της Αλωνίσταινας και του Κακουρίου (οικισμοί, που βρίσκονται εγγύς του Λεβιδίου) και δεύτερον να πιάσουν τις εισόδους του Λεβιδίου, ώστε να εμποδίσουν τους Τούρκους να εισέλθουν στον οικισμό. Γι’ αυτό το λόγο, Ο Σωτήρης Χαραλάμπης ταμπουρώθηκε σε μια ράχη κοντά στο Λεβίδι, ενώ πιο κάτω βρέθηκε ο Αναγνώστης Στριφτόμπολας.
Το πρωί της 14ης Απριλίου, το τουρκικό ιππικό πλησίαζε στο Λεβίδι. Μόλις το πληροφορήθηκαν, οι Έλληνες επαναστάτες, αρκετοί απ’ αυτούς εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, παρά τις προσπάθειες των οπλαρχηγών να τους κρατήσουν στο πεδίο της μάχης και αποσύρθηκαν στο Μαίναλο, για να βρουν καταφύγιο. Τότε ο Στριφτόμπολας βλέποντας αυτά, αποφάσισε με εβδομήντα άνδρες, να δώσει τη μάχη μέσα στο χωριό. Οι Τούρκοι επιτέθηκαν με άγριες διαθέσεις κατά των οχυρωμένων Ελλήνων, που είχαν οχυρωθεί εντός των οικιών του οικισμού, αλλά οι Έλληνες επαναστάτες αντιστάθηκαν σθεναρά. Στη διάρκεια της μάχης, σκοτώθηκαν πολλοί Τούρκοι. Ο Στριφτόμπολας πολέμησε γενναία και με περίσσεια ανδρεία, αλλά εν τέλει ο γενναίος Καλαβρυτινός οπλαρχηγός, έπεσε ηρωικά μαχόμενος στο πεδίο της μάχης.
Εν τω μεταξύ, είχαν αρχίσει να καταφθάνουν οι ενισχύσεις από τα διπλανά στρατόπεδα, υπό τους Δημήτριο Πλαπούτα, Ηλία Τσαλαφατίνο, Νικόλαο Πετμεζά, Σταύρο Δημητρακόπουλο και Ασημάκη Σκαλτσά. Τότε, οι αμυνόμενοι βγήκαν από τα σπίτια και επιτέθηκαν κατά των Τούρκων, που πανικόβλητοι εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης, αφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Καταληκτικά, η μάχη στο Λεβίδι, αποτέλεσε τη πρώτη καθοριστική και συνάμα νικηφόρα μάχη των Ελλήνων επαναστατών. Οι Έλληνες επαναστάτες αναπτέρωσαν το ηθικό τους, απέκτησαν αυτοπεποίθηση και κατανόησαν ότι, οι Τούρκοι δεν ήταν ανίκητοι.
Επιπλέον, μετά τη νικηφόρα μάχη του Λεβιδίου, άνοιξε ο δρόμος για τη σύσταση στρατοπέδων των Ελλήνων επαναστατών στους οικισμούς του Βαλτετσίου και του Χρυσοβιτσίου και μέσω, της συγκεκριμένης νίκης του Λεβιδίου και της νικηφόρας μάχης στο Βαλτέτσι, άνοιξε ο δρόμος για την πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης, όπερ και εγένετο, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Κούλης για το Hondos News