Γεύμα προς τιμήν της A.E. Προέδρου της
Δημοκρατίας, κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, παρέθεσε ο Δήμος
Τρίπολης, μετά το τέλος της παρέλασης για την 200η επέτειο από την Άλωση
της Τριπολιτσάς.
Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ ΚΩΣΤΑ ΤΖΙΟΥΜΗ
«Κα Πρόεδρε
Έχει την τιμή να σας έχει κοντά της, έχει την τιμή να λαμπρύνετε με την παρουσία σας την πιο ξεχωριστή ημέρα της, την ημέρα της απελευθέρωσής της, μια πόλη σχετικά νέα – διάδοχος αρχαίων και κραταιών πόλεων, όπως η Μαντίνεια, η Τεγέα, ο Ορχομενός, το Παλάντιο, η Μεγάλη Πόλις και άλλες που ακμάσανε πάλαι ποτέ στην Αρκαδία. Μόλις πριν από 500 περίπου χρόνια συναντάμε την λέξη Ντρομπολίζα (Droboliza), στο Χρονικό του Στεφάνου Magno – το 1467- ως ένα μικρό κάστρο, μεταξύ άλλων ερειπωμένων…
Από την Ντρομπολίζα, λέξη μάλλον σλαβική, που σημαίνει «καλός αγρός» - «καλή χώρα», ή από το Ντομπρολίτσα, που σημαίνει «αλσύλλιον», φθάνουμε στην Υδροπολιτζά της Εκκλησίας και στην Ντρομπολιτσά ή Τριπολιτσά του Κολοκοτρώνη και των συγχρόνων του. Διάδοχος αυτών η Τρίπολη, που ως όνομα είναι άσχετο με τα αρχικά…
Με την ελπίδα ότι δεν σας κούρασα με την ονοματολογία, επανέρχομαι στα της απελευθέρωσής της.
Απελευθέρωση ή Άλωση… Έχει επικρατήσει ο δεύτερος όρος, αφού στην εθνική ψυχή λειτούργησε και λειτουργεί ως απάντηση σε μια άλλη άλωση…, από την άλλη πλευρά αυτή.. Ωστόσο στις 23 Σεπτέμβρη 1821 είχαμε την απελευθέρωση μιας πόλης, που σήμανε και σήμαινε τη λευτεριά του Γένους, την απελευθέρωση του πρώτου τμήματος του Ελλαδικού χώρου, το στέριωμα της Επανάστασης, την προοπτική της τελικής επιτυχίας της, την εθνική αποκατάσταση. Αυτό ουδείς το αμφισβητεί, γι’ αυτό σεμνυνόμεθα οι απόγονοι των τουρκομάχων εκείνων, γι’ αυτό… το επετειακό σύνθημά μας – «Τριπολιτσά 1821 – λίκνο νίκης και ελευθερίας» - είναι κατοχυρωμένο και αποδεκτό από όλους τους συνέλληνες.
Το έπος της Τριπολιτσάς σάς είναι βέβαια γνωστό, είναι γνωστό σε ανθρώπους με τη δική σας παιδεία και το δικό σας γνωστικό οπλισμό… Με την ολοφώτεινη και ελευθερογόνο πλευρά του αλλά και με την σκοτεινή σελίδα του, την οποία, πρέπει να κατανοήσουμε και σωστά να ερμηνεύσουμε με τις τότε συνθήκες, όπως την ερμήνευσε πλήρως ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνον εις την Ελευθερία» και πιθανόν, σήμερα, κάποιοι να αδυνατούν να κάνουν, διαβάζοντας την σκοτεινή αυτή σελίδα με τους σύγχρονους κοινωνικούς και ιδεολογικούς φακούς.
Και, όπως βέβαια γνωρίζετε, ο Μοριάς γενικά και η Τριπολιτσά ειδικά «πονάει» τους επιγόνους της οθωμανικής αυτοκρατορίας και, ευκαιρίας δοθείσης, μας… μνημονεύουν με αισθήματα οργής και επιθυμία εκδίκησης διακόσια χρόνια μετά! Ας είναι... Βρίσκεται πάντα εδώ ο θρυλικός Γέρος…
Να πούμε, βέβαια, ότι ο Ιμπραήμ, από εκείνη την Ντρομπολιτσά δεν άφησε τίποτα όρθιο φεύγοντας το 1828,
«μόλις τρία κτήρια σώθηκαν» γράφει ο Φωτάκος, ο Παλαμήδης αυξάνει κατά τι τον αριθμό τους.
Και όμως, οι τότε επιζήσαντες πρόγονοί μας, επέστρεψαν στον τόπο τους, εραστές της γης τους και αγωνιστές της ζωής, έστησαν και πάλι τα φτωχά νοικοκυριά τους, ζωντάνεψαν την πυρπολημένη και αιματοποτισμένη – από το αίμα δικαίως και αδίκως αναιρεθέντων , το αποδεχόμαστε – γη τους κι άρχισε πάλι να ανθίζει η καινούργια πόλη, η Τρίπολη.
Διακόσια, για την ακρίβεια 193, χρόνια ελεύθερου βίου, με όλες τις γνωστές περιπέτειες που έζησε η πατρίδα μας, κυρίως κατά τον εικοστό αιώνα, ήσαν αρκετά για να έχουμε σήμερα μια σύγχρονη πόλη, η οποία διαρκώς μεγαλώνει, ομορφαίνει, συμβαδίζει με την εποχή της. Με τα προβλήματά της, όπως άλλωστε κάθε σημείο της πατρίδας μας.
Αυτή η πόλη, η Τρίπολη της δημιουργίας και της ελπίδας για τους κατοίκους της, υποδέχεται σήμερα την κόρη της Θράκης, την κυρία την πρώτη της Ελλάδας, που τιμά και καταξιώνει την θέση της πρώτης γυναίκας προέδρου της Δημοκρατίας και ανοίγει δρόμους καλούς, πολλούς και ποικίλους - … για την κυρία Κατερίνα Σακελαροπούλου υψώνω το ποτήρι με το κρασί της ελεύθερης αρκαδικής γης.
Καλώς ήρθατε στην Τρίπολη – Στην υγειά σας!!»
Αμέσως, μετά ο Δήμαρχος Τρίπολης, κ. Κώστας Τζιούμης προσέφερε ένα δώρο προς την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ένα δώρο που φιλοτέχνησε ο συμπατριώτης μας καλλιτέχνης, κ. Νίκος Φλώρος και ανήκε στη συλλογή έργων «Ήρωες από μέταλλο».