Με γνωστό τραγουδιστή το φετινό άναμμα του δέντρου στην Τρίπολη

                                       

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

  Στις 26 Ιουλίου του 1822, διεξήχθη η μάχη στα Δερβενάκια, όπου οι Έλληνες νίκησαν τον πολυάριθμο στρατό των Τούρκων, υπό την ηγεσία του Μαχμούτ Δράμαλη Πασά. Μετά από αυτή την ήττα, ο Δράμαλης προσπάθησε να βρει άλλη δίοδο με σκοπό, να φτάσει στην Κόρινθο και να λάβει τα κατάλληλα πολεμοφόδια και τα πολύτιμες προμήθειες για το στρατό του. Έτσι, αποφάσισε να κατευθυνθεί, μέσω του χωριού του Αγιονορίου. 

                               ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ:  

Το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ήταν να αποκλείσει πάλι το στρατό του Δράμαλη. Γι’ αυτό το λόγο, είπε στο Δημήτριο Πλαπούτα να κατευθυνθεί προς στα Δερβενάκια, είπε στο Παναγιώτη Γιατράκο να κατευθυνθεί προς το Χαρβάτι και να το φρουρήσει και στο Νικηταρά και στους Φλεσσαίους τους είπε να πάρουν θέση μαζί με τους άνδρες τους στην περιοχή του Αγιονορίου και στο χωριό Στεφάνι. 

 Βέβαια, αυτό το σχέδιο δεν είχε θετικό αποτέλεσμα, αφού ο Πλαπούτας και ο Γιατράκος άργησαν να πάρουν τις θέσεις τους, στις περιοχές, που τους είχε πει ο Κολοκοτρώνης και έτσι ο Δράμαλης, αφού πληροφορήθηκε ότι το Χαρβάτι δε φυλασσόταν, κινήθηκε προς τα εκεί και αφού, το πέρασε έφτασε στη χαράδρα του Μπερμπατίου, η οποία βρίσκεται κοντά στα χωριά του Αγιονορίου και του Στεφανίου, δηλαδή εκεί, που είχαν πάρει θέση μάχης ο Νικηταράς και οι Φλεσσαίοι.

                               Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝΟΡΙ:

Η μάχη διεξήχθη στις 28 Ιουλίου του 1822, δηλαδή δύο μέρες μετά τη διεξαγωγή της μάχης στα Δερβενάκια. Επικεφαλής των Ελλήνων ήταν ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος) ο <<Τουρκοφάγος>> και ο Νικήτας Φλέσσας, ο οποίος ήταν αδελφός του Παπαφλέσσα. 

 Ο Νικηταράς, αφού πληροφορήθηκε για τις κινήσεις του Δράμαλη, έστειλε το Νικήτα Φλέσσα με τους στρατιώτες του στη περιοχή ανάμεσα στο χωριό του Αγιονορίου και στο χωριό του Μπερμπατίου, με σκοπό να διακόψουν την πορεία του Δράμαλη. Ο ίδιος ο Νικηταράς πήρε θέση μάχης με λίγους στρατιώτες σ’ ένα ύψωμα κοντά στο χωριό του Στεφανίου. Στόχος του ήταν να κινηθεί ο Δράμαλης προς την περιοχή, όπου βρίσκονταν οι Φλεσσαίοι και ο ίδιος να έρθει από το Στεφάνι και να περικυκλώσει τους Τούρκους. Βέβαια, αυτό το σχέδιο δεν είχε αποτέλεσμα. 

Ο Δράμαλης είδε το Νικηταρά με τους στρατιώτες του να είναι απομονωμένοι και τους επιτέθηκε, ενώ έστειλε ένα μικρό στρατιωτικό σώμα να επιτεθεί στους Φλεσσαίους, ώστε να μην έλθουν να βοηθήσουν το Νικηταρά. Ο Δράμαλης επιτέθηκε στο Νικηταρά και τους στρατιώτες του και παρά τη σθεναρή αντίσταση, που πρόβαλλαν υποχώρησαν στο χωριό Στεφάνι. Μ’ αυτό τον τρόπο, οι Τούρκοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τη θανάσιμη ενέδρα και συνέχισαν το δρόμο τους προς το Αγιονόρι, πιστεύοντας ότι είχαν νικήσει τους Έλληνες. 

 Βέβαια, ο Νικηταράς δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Αναχώρησε αμέσως από το Στεφάνι και πήρε θέση μάχης στη δυτική πλευρά του χωριού του Αγιονορίου, ενώ οι Φλεσσαίοι, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τις κινήσεις του Δράμαλη, πήραν θέση μάχης στην ανατολική πλευρά. Μ’ αυτό τον τρόπο, οι Τούρκοι περικυκλώθηκαν και από τις δύο πλευρές. Τότε, οι Έλληνες άρχισαν να τους καταδιώκουν μανιωδώς και με πολύ σφοδρό τρόπο. Το ίδιο έκαναν και οι χωρικοί του χωριού του Αγιονορίου. Η μάχη ήταν σκληρή και οι Τούρκοι υπέστησαν σοβαρές απώλειες τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε υλικό εφοδιασμού. 

 Ο Νικηταράς τους καταδίωξε μανιωδώς, ενώ ο Νικήτας Φλέσσας σκότωσε τον Αλή Τοπάλ Πασά, ο οποίος ήταν ένας υψηλόβαθμος Τούρκος αξιωματούχος. Όμως, όταν οι Τούρκοι υποχώρησαν και τράπηκαν σε φυγή, πολλοί Έλληνες σταμάτησαν την καταδίωξη, για να πάρουν τα λάφυρα, τα οποία είχαν αφήσει οι Τούρκοι στο πεδίο της μάχης. Μόνο ο Νικηταράς μαζί με λίγους στρατιώτες συνέχισε την καταδίωξη. 

 

Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να τονίσουμε ότι, οι γυναίκες του Αγιονορίου, αφού είδαν την υποχώρηση των Τούρκων, έφυγαν από το χωριό, κατευθύνθηκαν ανατολικά σ’ ένα βουνό και άρχισαν να πετούν πέτρες στους Τούρκους, οι οποίοι υποχωρούσαν. Μ’ αυτό τον τρόπο, βοήθησαν το Νικηταρά στην καταδίωξη των Τούρκων. Εν τέλει, ο Δράμαλης κατάφεραν μαζί με το στρατό του να ξεφύγουν και να φτάσουν στην Κόρινθο.

 Στην Κόρινθο αποκλείστηκαν πάλι από του Έλληνες. Προσπάθησαν οι Τούρκοι να επιτεθούν στους Έλληνες, αλλά αποκρούστηκαν και πάλι στη Κλένια (οικισμός του νομού Κορινθίας), από τις δυνάμεις του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημητρίου Πλαπούτα. Στα τέλη Οκτωβρίου του 1822 ο Δράμαλης πέθανε στη Κόρινθο από τη λύπη του για την αποτυχία της εκστρατείας του ή ορισμένες ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι, πέθανε από τον τύφο. 

Είχε χαθεί το 1/5 του στρατού του, οι στρατιώτες του ήταν ταλαιπωρημένοι και εξουθενωμένοι από τις κακουχίες, τις οποίες είχαν υποστεί, το ηθικό τους ήταν πεσμένο και πολλοί απ’ αυτούς λιποτάκτησαν και κατευθύνθηκαν προς τη Στερεά Ελλάδα, με σκοπό να βρουν τροφή, για να επιβιώσουν. Έτσι, η εκστρατεία του Δράμαλη είχε αποτύχει και το ηθικό των Ελλήνων ήταν αναπτερωμένο.

                                     ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Καταληκτικά, η μάχη στο Αγιονόρι αποτέλεσε μία από τις πιο σημαντικές μάχες, οι οποίες διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 στην περιοχή της Πελοποννήσου. Οι Έλληνες ενωμένοι κατάφεραν να νικήσουν για δεύτερη φορά το πολυάριθμο στρατό του Δράμαλη Πασά και τον ανάγκασαν να υποχωρήσει και να εγκαταλείψει το σχέδιο του, που ήταν η καταστολή της Επανάστασης στη Πελοπόννησο.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Κούλης για το Hondos News.