Χτες το βράδυ επιβεβαιώθηκε η κατωτερότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, έναντι των υπολοίπων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και ομάδων. Ο Άρης με γκολ στο ‘120 χάνει 2-1 απ’ την Αστάνα και η ΑΕΚ, με 1-0 στην κανονική διάρκεια και 2-3 στα πέναλτι, αποκλείεται από την νεοφώτιστη Βέλεζ. Μετά απ’ αυτά τα αποτελέσματα όλοι οι φίλαθλοι οργιάζουν, βρίζουν, κατηγορούν και δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Πως είναι δυνατό το ελληνικό ποδόσφαιρο, ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης μέχρι πριν και 6 χρόνια, να διασύρεται από ομάδες του Καζακστάν και της Βοσνίας; Χώρες που δεν τολμούσαν να μας κοιτάξουν, τώρα μας παίζουν 55-45% υπέρ τους στο γήπεδο. Και ερωτώ, γιατί τόσος ντόρος; Γιατί θλίβεστε και θυμώνετε; Όλα όσα βλέπετε είναι φυσιολογικά.
(ψάχνουμε μαλλιά να τραβήξουμε)
Λείπει ο πρέσβης καταρρέουν και τα ποντίκια:
Σε τι οφείλεται η κατηφόρα του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία 8-10 χρόνια; Μα φυσικά στην απουσία του Παναθηναϊκού ή καλύτερα του Panathinaikos. Εκείνος ο Panathinaikos που νικούσε Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Πόρτο, Άγιαξ και κοίταγε όλους τους μεγάλους της Ευρώπης στα μάτια και με άνεση. Γιατί; Διότι ήταν ένας απ’ αυτούς! Ο μοναδικός σύλλογος που δικαιούται να φέρει την ονομασία «Πρέσβης». Όταν ο Panathinaikos έφτανε στα ημιτελικά Champions League και πάγωνε το Ντραγκάο και το Καμπ Νου, οι υπόλοιποι, σημερινοί «πρεσβευτές…», δεν έφταναν πέρα από τα προημιτελικά ευρωπαϊκών οργανώσεων. Όταν κάποιος Ευρωπαίος μιλούσε για την Ελλάδα, ένα όνομα ερχόταν στα χείλη του, Panathinaikos.
Εκείνος ο σύλλογος που το 1971 και την μεγαλειώδη πορεία του Wembley έβαλε την Ελλάδα στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Από τότε οι πορείες ήταν συνεχείς, με παίκτες αντάξιους να φορούν την πράσινη φανέλα. Από τον Δομάζο και τον Αντωνιάδη, τον Ρότσα, τον Ζάετς και τον Κυράστα, μέχρι τους Βαζέχα, Σαραβάκο, Κωνσταντίνου, Λυμπερόπουλο και πιο πρόσφατα τους Καραγκούνη, Σισέ και Ζιλμπέρτο. Εκείνη η ομάδα έκανε τα αδύνατα δυνατά και έφτασε την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 2003 και το καλοκαίρι του 2004. Δυστυχώς για όλους μας, η ομάδα αυτή δεν υπάρχει σήμερα.
(Οι ένδοξες στιγμές του ελληνικού ποδοσφαίρου)
Αυτό που βλέπουμε εδώ
και 9 χρόνια δεν είναι o
Panathinaikos, είναι το φάντασμα του Panathinaikos. Ένα φάντασμα που σέρνεται από πλάνο σε πλάνο, από
προπονητή σε προπονητή και αναζητά έναν σωτήρα που θα τον επαναφέρει στην θέση
του. Αλλά ας μην ξαναλέμε τα ίδια, όλοι ξέρουν πως καταστράφηκε η μεγαλύτερη
ομάδα της χώρας. Λίγοι όμως συνειδητοποίησαν το κόστος που θα επέφερε αυτή η
καταστροφή. Η απουσία ου Παναθηναϊκού από της ευρωπαϊκές διοργανώσεις εδώ και 4
χρόνια, η τιμωρία απ’ την UEFA, οι διοικήσεις
αχρήστων συμμάχων και «κυβερνήσεων του λαού» ξεφτίλισαν την ομάδα.
Ακόμα και απών κράτησε την σημαία ψηλά:
Με την σταδιακή αποχώρηση
του ΠΑΟ από την Ευρώπη και το εγχώριο προσκήνιο, άνοιξε ο δρόμος σε άλλες
ομάδες να καπηλευτούν την αίγλη του και να χαρακτηρίζονται «Πρέσβεις». Ο ΠΑΟ
χανόταν αλλά αυτό που είχε καταφέρει έμεινε για χρόνια, τι ήταν αυτό; Οι
βαθμοί. Μέχρι και το 2017 η ομάδα είχε πάνω από 10.000 βαθμούς στην Ευρωπαϊκή
κατάταξη και αυτοί ήταν που κράτησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο ψηλά.
Αναλυτικά:
2011-12: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 32η θέση/ Η Ελλάδα στην 10η θέση
2012-13: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 40η θέση / Η Ελλάδα στην 12η θέση
2013-14: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 54η θέση / Η Ελλάδα στην 12η θέση
2014-15: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 76η θέση / Η Ελλάδα στην 13η θέση
2015-16: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 100η θέση/ Η Ελλάδα στην 14η θέση
2016-17: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 123η/ Η Ελλάδα στην 14η θέση
2017-18: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 157η/ Η Ελλάδα στην 15η θέση
2018-19: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 158η / Η Ελλάδα στην 14η θέση
2019-20: Ο ΠΑΟ ήταν
στην 212η/ Η Ελλάδα στην 18η θέση
2020-21: Ο ΠΑΟ ήταν στην 237η/ Η Ελλάδα στην 20η θέση
(Χαίρε Πρέσβη μας!)
Η Πικρή αλήθεια:
Όταν φάνηκε πως ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μαύρα χρόνια, οι φίλαθλοι των υπόλοιπων ομάδων πίστεψαν πως οι ιδιοκτήτες τους ,θα εκτοξεύσουν της ομάδες τους ή θα τις διατηρήσουν, μαζί και το ελληνικό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον στα ίδια επίπεδα που ήταν μέχρι το 2014. Απλή προσδοκία, μέτριες μεταγραφές, καραβιές προπονητών, τεχνικών διευθυντών και μάνατζερ, όλο δικαιολογίες πολλά λόγια καθόλου πράξεις. Υποσχέσεις για ενίσχυση τον Ιούνιο και κράξιμο στις 15 Σεπτεμβρίου, τα ίδια κάθε χρόνο.
(Να τα βλέπουμε και να κλαίμε)
Παίρνουμε πρωτάθλημα άνετα στην Ελλάδα, αλλά, μόλις παίξουμε με ευρωπαϊκή ομάδα εκεί χάνεται η δύναμη και αποκαλύπτεται η γύμνια μας. Η Πικρή αλήθεια είναι πως χωρίς Panathinaikos δεν υπάρχει περίπτωση το ελληνικό ποδόσφαιρο να επανέλθει εκεί που ήταν (εκτός και αποκτήσουν Άραβες ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ ΑΕΚ και ΑΡΗ, αλλά χλωμό).
(Με απομιμήσεις δεν πας πουθενά)
Μέχρι την ανάσταση:
Έως ότου έρθει η μέρα που ο πρέσβης θα ξυπνήσει, ή καλύτερα θα αναστηθεί, θα πάρει πίσω τον θρόνο του και θα επαναφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο εκεί που του αρμόζει, υπάρχει μία μόνον λύση, υπομονή. Βαριά λέξη το ξέρω, χιλιοειπωμένη από πολλούς για πολύ καιρό, τι να κάνουμε όμως. Ο Βοτανικός φαίνεται πως είναι η λύση, όχι μόνο για τον ΠΑΟ αλλά και το ποδόσφαιρο στην χώρα. Μέχρι τότε θα πρέπει να υπομείνουμε τα άδεια γήπεδα, την γκρίνια, την μετριότητα, τον άγαρμπο παραγοντισμό, την διαιτησία, τις καραβιές παλτών και πολλά ακόμα. Υπομονή και πίστη. Ο Panathinaikos θα σηκωθεί ξανά!
