Με γνωστό τραγουδιστή το φετινό άναμμα του δέντρου στην Τρίπολη

Επιμέλεια: Βαγγέλης Κούλης για το Hondos News.

                                             ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

  

  Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Γεννήθηκε το 1805 ή το 1806 στη Ζάκυνθο και πέθανε στις 23 Μαίου του 1868 στην Αθήνα. Του προσέδωσαν το προσωνύμιο <<Γενναίος>>, επειδή συμμετείχε σε πολύ μικρή ηλικία σε διάφορες μάχες της επανάστασης μαζί με το πατέρα του, διακρινόταν για τη γενναιότητα του και δεν υπολόγιζε κανένα κίνδυνο.

           ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ: 

Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Ζάκυνθο, αφού ο πατέρας του είχε καταφύγει εκεί μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια του, επειδή τον είχαν καταδιώξει με πολύ σφοδρό τρόπο οι Τούρκοι από την Πελοπόννησο. Εργάστηκε ως μούτσος στα καράβια, όταν βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση στη Πελοπόννησο το Μάρτιο του 1821, μετέβη στη Πελοπόννησο και τέθηκε υπό τις διαταγές του πατέρα του, όπου συμμετείχε σε πολλές σημαντικές μάχες, οι οποίες έλαβαν χώρα στην περιοχή της Πελοποννήσου. 

      Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ:

 Όταν ξέσπασε η Επανάσταση στην Πελοπόννησο, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης ήταν μόλις δεκαέξι χρονών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, συμμετείχε μαζί με το πατέρα του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σε πολλές σημαντικές πολεμικές επιχειρήσεις, όπως: στη πολιορκία και την άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και στην πολιορκία της Πάτρας (1822). Μάλιστα, το 1822 συγκρότησε δικό του ένοπλο στρατιωτικό σώμα, το οποίο αποτελείτο από 450 Γορτύνιους στρατιώτες και ο ίδιος τέθηκε επικεφαλής. Το ίδιο έτος εξεστράτευσε στη Δυτική Ελλάδα, με σκοπό να συμμετέχει στη μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822), όπου επικεφαλής των Ελλήνων θα ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Όμως, δε συμμετείχε στη συγκεκριμένη μάχη, αφού τον ανακάλεσε πίσω στη Πελοπόννησο ο πατέρας του, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τον οθωμανικό στρατό του Μαχμούτ Δράμαλη Πασά. Επομένως, έλαβε μέρος στη μάχη των Δερβενακίων (26 Ιουλίου 1822) και μάλιστα πολέμησε με πείσμα και συνάμα με γενναιότητα τους Τούρκους. Το 1823 συμμετείχε στη πολιορκία του Ναυπλίου και του Ακροκορίνθου. Έδειξε σ’ όλες τις παραπάνω μάχες, τη γενναιότητα και συνάμα τη στρατιωτική του ικανότητα και ιδιοφυία και μ’ αυτό τον τρόπο, προήχθη στο βαθμό του χιλίαρχου.

 Κατά τη διάρκεια των δύο εμφυλίων πολέμων (1823-1825), ήταν με τη πλευρά του πατέρα του, αλλά όμως δε φυλακίστηκε, όπως ο πατέρας του. Το Φεβρουάριο του 1825 αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο ο αιγυπτιακός στρατός υπό τις διαταγές του Ιμπραήμ Πασά. Τότε, η κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη αποφάσισε  να αποφυλακίσει το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τους άλλους οπλαρχηγούς, (μετά τη μάχη στο Μανιάκι 20 Μαίου 1825 και τον ηρωικό θάνατο του Παπαφλέσσα), για να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ. Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης συμμετείχε μαζί με τον πατέρα του σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις, για την ανάσχεση των αιγυπτιακών δυνάμεων του Ιμπραήμ Πασά. Πιο συγκεκριμένα: συμμετείχε στη μάχη των Τρικόρφων (24 Ιουνίου 1825), της Πολιάνης (21 Μαΐου 1826), της Τραμπάλας (5-7 Ιουνίου 1826), και της Δαβιάς (περιοχή, που βρίσκεται στο νομό Αρκαδίας) (14 Αυγούστου 1826). Το Μάρτιο του 1827 μετέβη στη περιοχή της Αττικής, για να παράσχει βοήθεια στο Γεώργιο Καραϊσκάκη, ο οποίος μαχόταν εναντίον των Τούρκων της Στερεάς Ελλάδας. Ο Γενναίος συμμετείχε στη Μάχη του Δαφνίου (21 Μαρτίου 1827), η οποία έλαβε χώρα στη περιοχή της Αττικής. Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη (23 Απριλίου1827) και τη Μάχη του Αναλάτου (24 Απριλίου) επέστρεψε στην Πελοπόννησο και συνέχισε τον αγώνα του κατά του Ιμπραήμ. Σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να τονίσουμε ότι, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης ήταν από τους πιο δραστήριους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου και ήταν αυτός, ο οποίος προκάλεσε τις μεγαλύτερες απώλειες στον αιγυπτιακό στρατό του Ιμπραήμ Πασά και αρκετοί θεωρούν ότι χωρίς τη σημαντική βοήθεια, που πρόσφερε ο νεαρός σ’ ηλικία Γενναίος, ο πατέρας του Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δε θα μπορούσε να υλοποιήσει κανένα στρατιωτικό σχέδιο. 

                    ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΙΜΠΡΑΗΜ ΠΑΣΑ:

 

  Μετά τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο (8/20 Οκτωβρίου 1827) και τη νίκη του αγγλικού, γαλλικού και ρωσικού στόλου εναντίον του τουρκικού και αιγυπτιακού στόλου, τα αιγυπτιακά στρατεύματα άρχισαν να υποχωρούν και να φεύγουν από την Πελοπόννησο. Όταν ήταν έτοιμος να αποχωρήσει από την Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ Πασάς, συναντήθηκε με το Γενναίο Κολοκοτρώνη και είχαν μια σύντομη συζήτηση. Σύμφωνα, με ορισμένες ιστορικές πηγές, ο Ιμπραήμ έδειξε το θαυμασμό του για τη γενναιότητα και τη στρατιωτική ικανότητα και συνάμα τη στρατιωτική ιδιοφυία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και μάλιστα ο Ιμπραήμ είπε τα εξής χαρακτηριστικά λόγια προς το Γενναίο:<< Ο πατέρας σου είναι μεγάλη προσωπικότητα και τον εκτιμώ πολύ>>.  

ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ:
 
  Με την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης τάχθηκε στη πλευρά του, όπως και ο πατέρας του και τον στήριξε. Μάλιστα, υπήρξε θερμός υποστηρικτής του και θερμός φίλος του, όπως και ο ίδιος του ο πατέρας. Μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και την έλευση των Βαυαρών και του νεαρού πρίγκηπα Όθωνα στην Ελλάδα, ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης τάχθηκε στο πλευρό του νεαρού βασιλιά, όπως και ο πατέρας του. Μετά την αποφυλάκιση του πατέρα του, διορίστηκε υπασπιστής του Όθωνα και το 1841, έλαβε το αξίωμα του υποστρατήγου. Ήταν πιστός στον Όθωνα, τάχθηκε κατά της Επανάστασης της 3^ης Σεπτεμβρίου του 1843, όπου οι επικεφαλής αυτού του κινήματος και συνάμα ο ελληνικός λαός, ζητούσαν από τον Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα και να αλλάξει το πολίτευμα και από απόλυτη μοναρχία να μετατραπεί σε συνταγματική μοναρχία. Αυτό εν τέλει επιτεύχθηκε. Όμως, η αρνητική στάση του Γενναίου σ’ αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα, τον ανάγκασε να εγκαταλείψει για λίγους μήνες την Ελλάδα. Όταν επέστρεψε διορίστηκε γερουσιαστής και το 1852 κατέστειλε την επανάσταση του Παπουλάκου στη περιοχή της Μάνης και το 1862 κατέπνιξε τη λεγόμενη Ναυπλιακή Επανάσταση. Αυτά τα δύο κινήματα, ήταν κατά του βασιλιά Όθωνος και της πολιτικής, που εφάρμοζε. Στις 26 Μαίου του 1862 ο Γενναίος Κολοκοτρώνης διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τον Όθωνα, σχηματίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο την τελευταία κυβέρνηση επί Όθωνος. Όμως, τα κινήματα εναντίον του Όθωνα γίνονταν συχνά και ο λαός έδειχνε καθημερινά τη δυσαρέσκεια του στο πρόσωπο του βασιλιά. Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης υπέβαλε δύο φορές την παραίτησή του, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 1862. Και οι δύο παραιτήσεις δεν έγιναν δεκτές και τελικά η κυβέρνησή του ανατράπηκε στις 11 Οκτωβρίου 1862, με την έξωση του Όθωνα.

  Μετά την έξωση του Όθωνα, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης κατέφυγε στην Ιταλία, όπου έζησε για μικρό χρονικό διάστημα εκεί και επέστρεψε το Φεβρουάριο του 1863 στην Ελλάδα, αλλά δεν αναμείχθηκε ξανά με την πολιτική. Πέθανε στις 23 Μαίου του 1868.

                             ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ:

  Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης ήταν παντρεμένος από το 1828 με τη Φωτεινή Τζαβέλα (1809-1890), η οποία ήταν κόρη του σουλιώτη πολέμαρχου Φώτου Τζαβέλα και είχαν αποκτήσει έξι παιδιά: τον στρατιωτικό, πολιτικό και λογοτέχνη Θεόδωρο Κολοκοτρώνη-Φαλέζ (1829-1894), τη Γεωργίτσα Πετιμεζά, την Αικατερίνη Ροδίου, την Ελένη Ζώτου, τη Ζωίτσα Μανέτα και την Ευφροσύνη Κολοκοτρώνη.

                                                       ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

  Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης υπήρξε ένας από τους αγωνιστές του 1821. Διακρίθηκε για τη γενναιότητα του, τη στρατιωτική του ιδιοφυία και τη στρατιωτική του ικανότητα, όπως και ο πατέρας του Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Πολέμησε μέχρι εσχάτων για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας και για τις αρχές και τις αξίες του ελληνισμού.