Με γνωστό τραγουδιστή το φετινό άναμμα του δέντρου στην Τρίπολη

 

Ο Σεντρίκ Καντέ μίλησε στο Hondos News και τον Σωτήρη Σουχλέρη για τις μέρες του στον Παναθηναϊκό. Ο άλλοτε στόπερ της ομάδας έκανε αναδρομή στο πέρασμά του απ' την Ελλάδα, στο νταμπλ του 2010, την κακή σαιζόν 2010-11, τα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν, ήδη από το 2009 και την πρώτη επαφή με τον Ι. Αλαφούζο. Τον ευχαριστούμε θερμά και του ευχόμαστε υγεία, χαρά και πρόοδο σε όλους τους τομείς.

Πότε σε προσέγγισε πρώτη φορά ο ΠΑΟ;

Η πρώτη επαφή που είχα με τον Παναθηναϊκό ήταν τον Ιανουάριο του 2009, το συμβόλαιό μου έληγε το καλοκαίρι και κάποιοι manager μου είπαν πως μπορούσα να υπογράψω 3,5 χρόνια συμβόλαιο στην Ελλάδα. Μίλησα με την διοίκηση της Νις, επειδή σεβόμουν πολύ το κλαμπ και δεν ήθελα να μαλώσω και με τον προπονητή που ήθελε να μείνω. Έτσι αποφάσισα να εξαντλήσω το συμβόλαιο μου και να φύγω το καλοκαίρι, διότι έπαιζα βασικός από την αρχή της σεζόν.    

Πότε αποφάσισες να έρθεις στην Ελλάδα;

Τον Ιούνιο του 2009 ήμουν για διακοπές στην Ιαπωνία και ο manager μου, μου τηλεφώνησε και είπε πως ο ΠΑΟ ακόμα ενδιαφέρεται, μου έστειλε fax με το συμβόλαιο και τους όρους που του πρότειναν. Αποφάσισα να υπογράψω στον Παναθηναϊκό και να αρχίσω μια νέα ζωή στην Ελλάδα, ενώ ήμουν στην Ιαπωνία για διακοπές.

Ήξερες τίποτα για την ομάδα και την ιστορία της πριν έρθεις;

Για να είμαι ειλικρινής όχι, αλλά ήξερα κάποιους παίκτες όπως τον Κατσουράνη και τον Καραγκούνη, που τους ξέραμε στην Γαλλία από το Euro 2004. Με κέρδισε το ότι θα είχα την προοπτική να κερδίσω τίτλους με την ομάδα και να παίξω στην Ευρώπη. Και αυτό γιατί στην Γαλλία δεν μας ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο, τώρα βέβαια ακόμα λιγότερο, αλλά ήμουν ενθουσιασμένος με την προοπτική αυτή, όπως και να ανακαλύψω μια νέα χώρα, μια νέα κουλτούρα. Βέβαια όταν ήρθα δεν κατάλαβα ιδιαιτέρες διαφορές, ήταν πιο δύσκολη η μετακόμιση απ’ το Στρασβούργο στην Νις, παρά απ’ την Νις στην Αθήνα. Ένοιωσα πολύ καλά με την ζωή στην Ελλάδα κάτι που με βοήθησε πολύ.

Τι θυμάσαι από τον Τεν Κάτε; γιατί έφυγε τον Νοέμβριο.

Θυμάμαι ότι είχε έναν πολύ ισχυρό χαρακτήρα, όπως ο προπονητής μου στην Νις αλλά και πιο πολύ, δεν θα πω ότι είχε κακό χαρακτήρα όμως κάποιες φορές εκνευριζόταν εύκολα, ειδικά με δημοσιογράφους και ΜΜΕ ήταν ο εφιάλτης τους. Αλλά όσων αφορά την προπονητική και τακτικές του ικανότητες ήταν απ’ τους καλύτερους προπονητές που είχα, διότι οι προπονήσεις του και οι αμυντικές τακτικές ήταν πολύ υψηλού επιπέδου. Όπως και το επιτελείο του ήταν εξαιρετικό, ο ολλανδός γυμναστής (Λόρενς Έμπεν) και ο Γιάννης (Αναστασίου). Ακόμα και εάν ήταν σκληρός στο τέλος της μέρας, εάν του έδειχνες αυτό που ήθελε, σε έβαζε και έπαιζες.

5) Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν ήρθες και είδες την Παιανία, το ΟΑΚΑ και τους συμπαίκτες σου;

Ένοιωσα πως ήμουν εκεί που έψαχνα τόσα χρόνια, σε ένα μεγάλο με κλαμπ, με τεράστια ιστορία, με ένα εξαιρετικό προπονητικό κέντρο την Παιανία, ήταν όλα όπως τα ήθελα. Στην Γαλλία ήταν οκ αλλά όχι όπως στον Παναθηναϊκό, εδώ ήταν άλλο το επίπεδο . Στην Παιανία είχαμε ξενοδοχείο, εστιατόριο τρώγαμε όλοι μαζί πρωινό και βραδινό. Και φυσικά όταν είδα το γήπεδο (ΟΑΚΑ) με 70.000 θέσεις, ήταν τέλεια, παρότι μου είχαν πει πως ήταν ακόμα καλύτερα να παίζεις στην Λεωφόρο. Ένιωσα τυχερός και ευλογημένος που ήμουν στον ΠΑΟ, μου άρεσε και η πίεση απ’ τους οπαδούς.

Ποια ήταν η σχέση σου με τον Σισέ, είχες την πρώτη επαφή μαζί του;

Τον ήξερα από όταν έπαιζε στην Ωσέρ και στην Μαρσέιγ, είχαμε παίξει αντίπαλοι. Αλλά ήμουν περίεργος γιατί είχαμε άλλη εικόνα γι΄ αυτόν στην Γαλλία. Ήταν πολύ διάσημος, ξέραμε και την συμπεριφορά του στα αποδυτήρια, έτσι δεν ήξερα τι να περιμένω απ’ αυτόν. Τελικά είχαμε πολύ καλή σχέση, ήμασταν μαζί όλη την ώρα, στο σπίτι του μιλούσαμε πριν τους αγώνες και ήταν ένας πολύ καλός παίκτης, πολύ αφοσιωμένος στην δουλειά του ενώ και στα αποδυτήρια ήταν εξαιρετικός. Με βοήθησε να κερδίσω δυο τίτλους και θα τον ευχαριστώ για όλη την ζωή μου.

Τι σχέση είχατε ως ομάδα με τον Νιόπλια;

Τότε είχε φύγει από την Εθνική Ελπίδων οπότε ήξερε να δουλεύει με νέους παίκτες, γι αυτό και είχε πιο στενή σχέση μαζί μας απ’ ότι ο Τεν Κάτε. Ήρθε και ήθελε να βλέπει ότι συμφωνούμε με τις μεθόδους του, με τα συστήματά του. Για εμένα το μόνο μειονέκτημα ήταν πως δεν γνώριζε καλά αγγλικά, αλλά ήξερε να μιλά την γλώσσα του ποδοσφαίρου. Θυμάμαι την πρώτη του προπόνηση, έπαιζα στην βασική ενδεκάδα και όταν ήρθε ο Νιόπλιας ήθελε να βάλει στην θέση μου τον Μπίαρσμιρ. Με 2-3 καλές άμυνες που έκανα άλλαξε γνώμη και επέλεξε εμένα για βασικό στην προπόνηση. Και έπαιζα βασικός για όλη την υπόλοιπη σεζόν.

Ήξερες για την ατμόσφαιρα και τους οπαδούς στα ελληνικά γήπεδα;

Όχι, όταν έκανα την πρώτη μου έρευνα για τον ΠΑΟ έμαθα για το ντέρμπυ με τον ΟΣΦΠ, αλλά δεν το πήρα πολύ σοβαρά, δεν υπήρχαν και τα social media τόσο πολύ τότε, έτσι δεν είχα αρκετές πληροφορίες. Όμως κάθε μέρα άκουγα για το ντέρμπυ και σκεφτόμουν οκ σιγά το πράγμα, υπάρχει αντιπαλότητα θα προσπαθήσουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα και ας μην κερδίσουμε τα ντέρμπυ. Αλλά όταν έπαιξα το πρώτο σκέφτηκα είναι τρέλα, η απόλυτη τρέλα, οι οπαδοί και η ατμόσφαιρα.

Για τους οπαδούς τι θυμάσαι;

Κάποιες φορές ερχόντουσαν στην Παιανία και μας έλεγαν να παίξουμε καλύτερα, ειδικά στους Έλληνες παίκτες. Και εκτίμησα πολύ όταν φύγαμε από την Παιανία για να πάμε στο Καραϊσκάκης, που ήρθαν μαζί μας δίπλα στο πούλμαν και με την αστυνομία. Το ντέρμπυ ήταν πόλεμος, θέλεις να πεθάνεις στο γήπεδο για την φανέλα της ομάδας σου.

Είχες επαφή με τον Ν. Πατέρα, είχατε βγάλει και μια φωτογραφία μαζί;

Ναι τον Μάιο του 2010, τον βλέπαμε αρκετές φορές, ήξερα ότι είχε στενή επαφή με τον Σισέ, όταν υπέγραψα δεν τον είδα αλλά μου τηλεφώνησε. Ήταν πολύ καλός πρόεδρος γιατί όταν έχεις αντίπαλο τον Μαρινάκη πρέπει να έχεις ισχυρό πρόεδρο σε θέματα εικόνας και επικοινωνίας, να σου δίνει αυτοπεποίθηση, γιατί εάν δεν παίξεις με τα ίδια όπλα δεν κερδίζεις τον πόλεμο.  

Πως θυμάσαι τον επαναληπτικό με την Ρόμα το 2010 στην Ιταλία;

Το πρώτο που θυμάμαι ήταν όταν, τον Δεκέμβριο, μάθαμε πως θα παίζαμε ενάντια στην Ρόμα και καταλάβαμε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο παιχνίδι. Γιατί η Ρόμα ήταν από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου εκείνη την χρονιά. Και αφού κερδίσαμε το πρώτο παιχνίδι και πήγαμε δυο μέρες πριν στην Ιταλία, είχαμε πολύ καλή ψυχολογία στα αποδυτήρια, ειδικά μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε τον Νίνη και τον Τζιμπρίλ, δεν νομίζω πως θα νικούσαμε χωρίς αυτούς. Υπήρχε μια όμορφη ατμόσφαιρα στο γήπεδο κάτι που, μαζί με την αντιπαλότητα ανάμεσα σε Αθήνα και Ρώμη, έδωσε ενδιαφέρον στο παιχνίδι.  

Τι θυμάσαι όταν κατακτήσατε το Νταμπλ στο παιχνίδι με τον Ηρακλή;

Είχα ανάμικτα αισθήματα, όλη την χρονιά δουλεύαμε για να γίνουμε πρωταθλητές, δεν ήταν εύκολο και με την αλλαγή προπονητή και με τον αποκλεισμό στο Europa League από στην Σταντάρ. Ξέραμε ότι έπρεπε να κερδίσουμε τον τίτλο και μετά καταλάβαμε ότι για τους επόμενους 2-3 μήνες θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Το τελευταίο πρωτάθλημα που πήρε η ομάδα ήταν πριν από 6 χρόνια. Οι νέοι παίκτες, όπως εγώ και ο Σισέ, καταλάβαμε πως βάλαμε ένα λιθαράκι στην ιστορία του Παναθηναϊκού.

Ο Τζιμπρίλ είχε υποσχεθεί το πρωτάθλημα όταν ήρθε.

Αυτός είναι ο Τζιμπρίλ, όταν είσαι ο στράικερ, ο αστέρας της ομάδας οι οπαδοί σε αγαπούν, είχε καλό χαρακτήρα και ψυχολογία.

Πως θυμάσαι το καλοκαίρι του 2010 και την Αμερική;  

Θυμάμαι τα παιχνίδια με την Μίλαν και την Ίντερ, τότε έπαιξα πρώτη φορά ενάντια στον Ετό και τον Λέτο που ανάγκασε τον Ζανέτι να βγει αλλαγή μετά από 45 λεπτά. Και στο τέλος του παιχνιδιού όταν μπήκε ο Μαϊκόν που ήταν εφιάλτης για εμένα. Αυτές τις στιγμές θυμάμαι από το τουρνουά στην Αμερική, αυτά δεν γίνονται σε μια μικρή ομάδα αλλά δεν ξέραμε ότι η επόμενη σεζόν θα ήταν τόσο δύσκολη.

Είχες επαφή με τον Γκοβού, τον Μπουμσόνγκ και τον Πλεσί πριν έρθουν;

Όχι, ήξερα τον Μπουμσονγκ από την Κ17 της Γαλλίας και τον Γκοβού επειδή παίξαμε αντίπαλοι και κάποια στιγμή διάβασα πως υπογράφουν στον Παναθηναϊκό. Τους υποδέχτηκα όλους όταν ήρθαν, η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια γιατί ήμασταν μαζί όλη την μέρα στην προπόνηση, στο φαγητό. Ένιωθα ωραία επειδή υπήρχαν τόσοι που μιλούσαν γαλλικά, παρόλο που δεν κερδίσαμε το πρωτάθλημα, αλλά έτσι είναι η ζωή.

Λεγόταν από τα ΜΜΕ για τον Γκοβού ότι έπινε και ξενύχταγε τι έχεις να πεις;

Θυμάμαι πως δεν ήρθε στην προπόνηση μόνο 1ή 2 φορές, αλλά ο Γκοβού κέρδισε 7  τίτλους στην Λυών, ήταν βασικός στην Εθνική Γαλλίας για χρόνια, ήξερε πως να προπονείται και να παίζει, η εξωγηπεδική του ζωή δεν ήταν τόσο σημαντική και απέδειξε τι παίκτης ήταν μέσα στο γήπεδο. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί στην Παιανία έβγαινε μετά τα παιχνίδια, γιατί ξέρεις πως είναι η νυχτερινή ζωή στην Αθήνα και ήταν ωραία άμα κέρδιζες. Εγώ προσωπικά δεν έβγαινα συχνά. Ο Σίντεϊ επειδή είχε τεράστιο όνομα, έβγαζε περισσότερες ειδήσεις. Μπορεί να είχε πρόβλημα με τα ΜΜΕ και τα όσα έλεγαν, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έπινε και ξενυχτούσε.

Θυμάσαι τον Κέζο γιατί του χρεώθηκε από τα ΜΜΕ ότι η ομάδα δεν έπαιζε καλά εξαιτίας του;

Θυμάμαι ότι προσπάθησε να δημιουργήσει μια καλή σχέση μαζί μας, μας μιλούσε πολύ ανθρώπινα και μας άρεσε. Και ο Τεν Κάτε έφυγε ενώ ήμασταν κοντά στον ΟΣΦΠ, έγινε κάτι παρόμοιο με τον Κέζο. Κάποιες φορές χρειάζεται πολύς καιρός για να γυμνάσεις μια ομάδα, τον θυμάμαι να περπατάει στην Παιανία και να μας δίνει οδηγίες.

Ποια ήταν η κατάσταση τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο στην ομάδα, μιλούσατε για τα διοικητικά μεταξύ σας;

Ειλικρινά όχι τόσο, τον Αύγουστο κάναμε προετοιμασία και δεν διαβάζαμε τις ελληνικές εφημερίδες οπότε δεν αντιλαμβανόμασταν την πίεση. Ξέρω όμως, ότι στην Ελλάδα ο κόσμος θέλει να μαθαίνει πιο πολύ τι γίνεται έξω από τα αποδυτήρια, παρά μέσα. Για εμένα ήταν ένα πλεονέκτημα να μην ακούω και να μην συζητάω για τα διοικητικά.

Ξεκινήσατε άσχημα και σε Ευρώπη και Ελλάδα θυμάσαι το 5-1 με την Μπαρτσελόνα; 

Βέβαια σαν να ήταν χτες, ήταν το πρώτο μου παιχνίδι στο Champions League.

Να πούμε όμως, πως δεν ήταν κακό να χάσεις από αυτήν την Μπαρτσελόνα.

Ναι 3-4 μέρες μετά κέρδισαν την Ρεάλ με 5-0. Πιστεύω, επειδή μίλησα με τον Αμπινταλ και τον Κειτά και συμφώνησαν, πως ήταν η καλύτερη Μπαρτσελόνα στα χρονικά ίσως και η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν πείραζε να χάσουμε από την Μπαρτσελόνα αλλά όχι και απ' την Κοπεγχάγη στην έδρα μας. Ακόμα και εάν δεν είχαμε ότι χρειαζόταν για πάμε στους 16, έπρεπε να κερδίσουμε στην έδρα μας.

Στην Κοπεγχάγη πέτυχες το τριακοσιοστό γκολ του ΠΑΟ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. 

Ναι θυμάμαι το γκολ, δεν ήξερα τα στατιστικά. Στο παιχνίδι εκείνο φάνηκε η ποιότητα της ομάδας, δεν ήμασταν για Champions League ήταν πολύ για εμάς, εγώ πιστεύω πως έπρεπε να παίζουμε στο Europa League. Νομίζω πως και το πρόγραμμα της Super League δεν μας βοήθησε ώστε να έχουμε καλό ρυθμό για το Champions League. Είχαμε μεγάλους σε ηλικία παίκτες, με πολύ εμπειρία βέβαια, αλλά εάν παίζεις χαλαρά κάθε εβδομάδα δεν θα είσαι έτοιμος για Ευρώπη.

Πως θυμάσαι τον Φερέιρα;

Ήταν πιο μεγάλος από τον Νιόπλια και έτσι είχε μια απόσταση από εμάς και θυμάμαι επειδή ήταν στην Μπορντό, για ένα διάστημα, μιλούσε λίγα γαλλικά. Ήρθε σε εμάς, τους Γάλλους, μας μίλησε και κατάλαβα ότι είχε πολύ καλή μέθοδο στην προπόνηση. Είχε και πολύ καλό επιτελείο, ο Νούνο (Nuno Espírito Santo), που τώρα είναι προπονητής, όλοι ήταν υπέροχοι. Δεν ήταν εύκολο να μας προπονήσουν. Θυμάμαι ότι είχα σπάσει το δάχτυλο μου όταν ήρθαν αλλά κατάφεραν και έπαιξα με την Μπαρτσελόνα στο 0-3. 

Στο παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ τι νιώθατε παίζοντας και βλέποντας τι γινόταν στο χορτάρι;

Νιώθαμε καλά, κάναμε καλό αγώνα, παίξαμε καλό ποδόσφαιρο και ήμασταν καλύτεροι από τον Ολυμπιακό, αλλά όλα ήταν εναντίον μας, όλοι ξέρουν την ιστορία. Πριν μπούμε στο χορτάρι είχαμε καλή ψυχολογία, ξέραμε πως εάν κερδίσουμε, στο τέλος, θα πάρουμε το πρωτάθλημα.

Θυμάσαι το γκολ του Κατσουράνη;

Βέβαια ήταν τεράστιο σκάνδαλο, είδαμε τι δύναμη είχε o Μαρινάκης και ο ΟΣΦΠ, ήταν αδύνατο μετά, γιατί η διαφορά ήταν στους 10 βαθμούς και δεν είχαμε πιθανότητες να πάρουμε τον τίτλο. Χάσαμε το πρωτάθλημα και δεν το δεχτήκαμε εύκολα.

Μετά και την λήξη, δεχτήκατε επίθεση από οπαδούς, τι έγινε μέχρι να μπείτε στα αποδυτήρια;

Ήμασταν απογοητευμένοι για την ήττα αλλά όταν είδαμε τον κόσμο να μπαίνει δεν καταλάβαμε για ήθελαν να παλέψουν, δεν είναι ότι κέρδισαν δίκαια, εμείς κερδίσαμε. Είπα μέσα μου «οκ μόλις κέρδισες, χωρίς να το αξίζεις και τώρα θες να μας δείρεις; αυτό δεν θα συμβεί!», στον πρώτο που με απείλησε του έριξα κλωτσιά στο γόνατο και νομίζω πως ακόμα δεν μπορεί να περπατήσει, ήταν σαν εκδίκηση για την ήττα. Έπεσε πολύ ξύλο. Μόνο στην Αφρική ξαναείδα τέτοιο πράγμα, πολύ χειρότερο εκεί βέβαια.

Σας απείλησε κάποιος όσο ήσασταν στα αποδυτήρια;

Μετά την «μάχη» πήγαμε μέσα, όλοι ήμασταν νευριασμένοι με αυτά που έγιναν, δεν μπορούσαμε να φύγουμε για 1-1,5 ώρα, δεν ξέραμε βέβαια αν οι οπαδοί ήταν έξω απ’ την πόρτα ή στο χορτάρι. Γνωρίζαμε, όταν πηγαίναμε, πως στο Καραϊσκάκη ήταν πόλεμος αλλά όχι και έτσι.

Πότε άρχισαν στην ομάδα τα οικονομικά προβλήματα;

Από την πρώτη σεζόν, στην Γαλλία ο μισθός μπαίνει κάθε μήνα, στην Ελλάδα έμπαινε κάθε 3-4 μήνες. Παράδειγμα στο συμβόλαιο έλεγε πως θα πληρωθείς 16 Σεπτεμβρίου, έπαιρνες τηλέφωνο ρώταγες και σου έλεγαν, χαλαρά, μπορεί σε μια βδομάδα ή σε έναν μήνα. Αλλά μόλις καταλάβεις την Ελλάδα συνηθίζεις. Βέβαια το 2011 ήταν εφιάλτης, μπορεί να έπαιρνε 5 μήνες για να πληρωθείς. 

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης μέχρι το 2011;

Είχα δύο, πρώτον τον Σαριέγκι που ήταν ο παρτενέρ μου στην άμυνα, γιατί ήμασταν μαζί όλη την ώρα, ακόμα και αν είχαμε ανταγωνισμό μεταξύ μας αλλά είχα καλή σχέση και με τον Μπουμσόνγκ. Δεν συνηθίζεται αυτό, 3 παίκτες για μια θέση να τα πηγαίνουν τόσο καλά, αλλά είχαμε εξαιρετική σχέση. Και τον Σιμάο, με τον οποίο είχαμε επαφή και αφότου φύγαμε από την ομάδα.

Την σεζόν 2011-12 η ομάδα δεν είχε αστέρες στο ρόστερ αλλά ξεκίνησε καλά, τι έγινε και φτάσαμε στο ΟΑΚΑ;

Καλή ερώτηση, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω, έφυγα τον Γενάρη για να πάω στο Copa Africa και γι' αυτόν το λόγο έπαιζα λιγότερο και από πριν βέβαια. Μέχρι τότε κερδίζαμε όλα τα παιχνίδια, είχαμε καλή ψυχολογία και κανείς δεν καταλάβαινε γιατί ξεκινήσαμε να χάνουμε, μέσα στο κλαμπ όλοι ήταν δυσαρεστημένοι.

Τι θυμάσαι από το ματς στο ΟΑΚΑ που δεν τελείωσε ποτέ;

Πριν το παιχνίδι είχαν ξεκινήσει μάχες με την αστυνομία και τους οπαδούς, υπήρχε πολύ μεγάλη ένταση, λόγο και τις επετείου του θανάτου ενός οπαδού, που πέθανε πριν 3 χρόνια. Ξεκίνησε το παιχνίδι και στο ημίχρονο ξανάρχισαν τα επεισόδια έτσι μείναμε στα αποδυτήρια για 45 λεπτά.

Τι γινόταν στα αποδυτήρια μέχρι να φύγετε από το ΟΑΚΑ;

Δεν θυμάμαι, δεν ξέραμε τον λόγο που γινόντουσαν όλα αυτά και τον τρόπο που συμπεριφέρονταν οι οπαδοί μας, ήταν σαν αυτοκτονία. Παίζεις εναντίον του αιώνιου αντιπάλου σου και παραδίδεις το παιχνίδι, τους το δίνεις τζάμπα!; Νίκησαν, θα χάναμε βαθμούς και έτσι τελείωσε η σεζόν.

Είχες σκεφτεί να φύγεις το 2011 λόγο των οικονομικών προβλημάτων;

Όχι καθόλου, μου άρεσε η ζωή στην Ελλάδα και θα καθόμουν για άλλα 3-4 χρόνια εάν μπορούσα. Ένιωθα σαν το σπίτι μου και το 2012 έκανα επαφές για να μείνω δεν ήθελα να φύγω.

Μίλησες ποτέ με τον Γ. Αλαφούζο το 2012 όταν άλλαξε ιδιοκτησία η ομάδα;

Βέβαια, τα είπαμε γιατί μου χρωστούσαν λεφτά και έπρεπε να υπογράψω κάποια χαρτιά που έγραφαν πως θα πληρωθώ, στο τέλος δεν πληρώθηκα βέβαια. Θυμάμαι με λύπη τον Αλαφούζο και τα email ανταλλάσσαμε.

Πως τον θυμάσαι σαν άνθρωπο;

Ήταν πολύ απλώς τύπος, ήταν το αντίθετο του Πατέρα, δεν ήξερα για την ζωή του και τις δουλειές του βέβαια. Αλλά απογοητεύτηκα διότι, αφού έφυγα, δεν σεβάστηκε αυτά που υπογράψαμε, δεν μπορώ να πω, ότι έχω καλή άποψη γι' αυτόν τον άνθρωπο.

Σου χρώσταγε λεφτά και δεν τα έδωσε;

Στο τέλος της χρονιάς χρωστάγανε λεφτά σε πολλούς παίκτες. Για εμένα ο ΠΑΟ είναι η οικογένεια μου, υπέγραψα λοιπόν διακανονισμό και έπρεπε να πληρωθώ 3 φορές , στο τέλος δεν με πλήρωσαν για να πληρώσουν φόρους ως ομάδα. Δεν μου έδωσαν τα χρωστούμενα, όπως και με πολλούς άλλους συμπαίκτες μου, σαν τον Σιμάο και τον Τζιμπρίλ. Υπήρξαν πολλά προβλήματα με την εφορία, η διοίκηση μίλησε με το ΥΠ. Οικονομικών της Γαλλίας και μας είπαν πως θα έπρεπε να πληρώσουμε μεγάλα ποσά σε φόρους. Δεν με πλήρωσαν και αναγκάστηκα να πληρώνω φόρους. Παρόλα αυτά οι μέρες μου στον Παναθηναϊκό ήταν οι καλύτερες στην καριέρα μου.

Ξέρεις σε τι κατάσταση είναι η ομάδα τώρα;

Ξέρω ότι δεν φτάνουμε στα play off και αυτό δείχνει το επίπεδο που έχει φτάσει η ομάδα. Επίσης ξέρω και αρκετούς παίκτες που πήγαν στον ΠΑΟ τα τελευταία 5-6 χρόνια όπως ο Μουνιέ, ο Κουλιμπαλί. Στα χρόνια μου δεν θα ερχόντουσαν ποτέ, δεν έχουν το επίπεδο να παίξουν σε τέτοια ομάδα, όταν είδα πως υπέγραψαν κατάλαβα ότι γράφεται ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του ΠΑΟ. Οκ είμαστε μια απλή ομάδα, δεν έχουμε φιλοδοξία, έχουμε μια ωραία εμφάνιση, ένα καλό λογότυπο, όμως τίποτα άλλο.

Όταν ήρθες ο ΠΑΟ ήταν 27^ος στην Ευρώπη, όταν έφυγες 40^ος και τώρα 237^ος   

Νομίζω πως τα στατιστικά δεν λένε ψέματα, πιστεύω πως την τελευταία χρονιά χωρίς τον Σισέ και με τα οικονομικά προβλήματα αρχίσαμε να πέφτουμε. Τότε παλεύαμε όμως για να βγούμε πρωταθλητές ενώ τώρα...

Τώρα παλεύουμε για να βγούμε 4^οι    

Ναι αλλά όταν τελειώσουν τα οικονομικά προβλήματα, δεν ξέρω πότε, θα καλυτερέψει η κατάσταση.

Δεν υπάρχουν πλέον, το χρέος έχει πέσει πολύ.

Ακόμα και έτσι όμως ο Παναθηναϊκός είναι η οικογένεια μου, έρχομαι κάθε χρόνο στην Ελλάδα, έχω φίλους ενώ συνεργάζομαι και με ελληνικές εταιρίες. ΠΑΟ και Ελλάδα θα είναι πάντα στην καρδιά μου.

Με τι ασχολείσαι τώρα;

Κάνω διάφορα, σχολιάζω αγώνες στην τηλεόραση, σε κανάλι που προορίζεται για Αφρική και Ασία, όχι για Γαλλία. Σχολιάζω όμως και για Serie A, Bundesliga, Ισπανία, Γαλλία και στο Champions League. Παράλληλα, πουλάω ποτά σε μπαρ και restaurant.

Θα ήθελες να δουλέψεις στον ΠΑΟ, ως μέλος του προπονητικού τιμ ή σε άλλο πόστο;

Μπορεί αλλά δεν κάνω για προπονητής, είτε στην πρώτη ομάδα ή στις ακαδημίες. Θυμάμαι πως ο Ζιλμπέρτο δούλεψε στην ομάδα. Απλά τον είδα να έρχεται και μετά να φεύγει. Εάν είναι να έρθω θα δουλέψω, εάν είναι απλά για να φωτογραφηθώ με το σήμα της ομάδα και μετά απλά να φύγω, χωρίς να κάνω τίποτα, όχι δεν θα έρθω.