Με αφορμή τον θάνατο του Πρίγκιπα Φίλιππου, ο οποίος άφησε το αποτύπωμα του στην παγκόσμια ιστορία, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στη ζωή του, στο έργο του, αλλά και στον γάμο του με την Βασίλισσα Ελισάβετ. Επίσης, θα αναφερθούμε και στην οικογενειά του και στο αξίωμα του.
Αιωνία του η μνήμη!
................................................................................................................
Το Οικόσημο του Δούκα του Εδιμβούργου υιοθετήθηκε το 1947 και περιλαμβάνει: το οικόσημο της Δανίας (πάνω αριστερά), το οικόσημο της Ελλάδας (πάνω δεξιά), το οικόσημο της οικογενείας των Μαουντμπάττεν (κάτω αριστερά) και το οικόσημο της πόλης του Εδιμβούργου (κάτω δεξιά).
Ο Φίλιππος Δούκας του Εδιμβούργου γεννηθείς ως Πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος και της Δανίας, ήταν ο σύζυγος της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου. Αποτελούσε το μακροβιότερο αρσενικό μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας
Ως απόγονος του Οίκου του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ, ο Φίλιππος γεννήθηκε όντας μέλος της Ελληνικής και της Δανικής Βασιλικής Οικογένειας.
(Η έπαυλη Μον Ρεπό στην Κέρκυρα, το μέρος όπου γεννήθηκε ο Φίλιππος)
Όταν γεννήθηκε ο πρίγκιπας Φίλιππος, η Ελλάδα ήταν βασίλειο με βασιλέα τον θείο του Κωνσταντίνο Α’ και ο ίδιος, ως γιος του αδελφού του βασιλιά, ήταν έκτος στη σειρά διαδοχής του ελληνικού θρόνου.
Ο πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδας και της Δανίας γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1921 στην έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας της Ελλάδας, ο μόνος γιος και το πέμπτο παιδί του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάτενμπεργκ.
[Η Βικτωρία Αλίκη Ελισάβετ Ιουλία Μαρία γεννήθηκε στο κάστρο του Oυίνδσορ και ήταν το πρώτο παιδί του Λουδοβίκου του Μπάττενμπερκ, αξιωματικού του αγγλικού Πολεμικού Ναυτικού και μετέπειτα ναυμάχου του στόλου, και της Βικτωρίας της Έσσης και παρά τω Ρήνω, εγγονής της βασίλισσας Βικτωρίας. Η γιαγιά της (από την πλευρά της μητέρας της) ήταν η Αλίκη του Ηνωμένου Βασιλείου.]
(O πρίγκιπας Ανδρέας και η πριγκίπισσα Αλίκη το 1922, λίγο πριν τη δραματική μεταστροφή των γεγονότων)
Ο πατέρας του πρίγκιπας Ανδρέας είχε γεννηθεί επίσης στην Ελλάδα το 1882 και με τους γονείς του, βασιλιά Γεώργιο και βασίλισσα Όλγα, μιλούσε μόνο Ελληνικά. Την ίδια ανατροφή ήθελε να έχει και ο Φίλιππος, αυτό όμως δεν συνέβη λόγω των εξελίξεων.
Σήμερα ο Φίλιππος δεν μιλά την γλώσσα, ωστόσο καταλαβαίνει αρκετά. Η μητέρα του άλλωστε, πριγκίπισσα Αλίκη, δεν άφησε την Ελλάδα ούτε στα χρόνια της Κατοχής.
Ο ίδιος όμως έζησε ελάχιστα στην Ελλάδα. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 η οικογένεια του αναγκάστηκε να φύγει εξορία με ιδιαίτερα επεισοδιακό τρόπο εξ αιτίας της συμμετοχής του πρίγκιπα Ανδρέα στην Μικρασιατική εκστρατεία.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Οκτώβριο του 1922 και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Ο πρίγκιπας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.
Η απόφαση ωστόσο δεν εκτελέστηκε, χάρη στη μεσολάβηση της Bρετανικής Kυβέρνησης. Ο Ανδρέας αναχώρησε από το Φάληρο με το βρετανικό αντιτορπιλικό “Καλυψώ”. Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του υπό δραματικές συνθήκες: ο Φίλιππος μεταφέρθηκε στο σκάφος μέσα σε ένα καφάσι από πορτοκάλια.
Η οικογένεια του Φίλιππου διέφυγε τελικά στη Γαλλία και εγκαταστάθηκε στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλου, φιλοξενούμενοι της Μαρίας Βοναπάρτη, της εύπορης συζύγου του αδελφού του πατέρα του,πρίγκιπα Γεωργίου.
Σύντομα οι τέσσερις αδελφές του παντρεύτηκαν Γερμανούς ευγενείς και μετακόμισαν στη Γερμανία, η μητέρα του τοποθετήθηκε σε άσυλο καθώς είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, και ο πατέρας του μετακόμισε σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μόντε Κάρλο. Παρά την επιστροφή της μοναρχίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του 30, ο ίδιος δεν εγκαταστάθηκε ξανά εκεί αλλά παρέμεινε στη Γαλλία.
Δεν μπόρεσε ποτέ να συγχωρήσει την αποδοκιμαστική στάση των Ελλήνων απέναντι του και μετέφερε το αίσθημα αυτό και στον γιο του.
Αν και η Αλίκη επίσης επέστρεψε στην Αθήνα λίγο πριν τον πόλεμο και επιθυμούσε διακαώς να μείνει μαζί με τον Φίλιππο στην Ελλάδα και εκείνος να πάρει τη θέση του στην Ελληνική βασιλική οικογένεια τόσο πριν όσο και μετά τον πόλεμο, αυτό δεν συνέβη. Η γνωριμία του με την πριγκίπισσα Ελισάβετ και η επιθυμία του θείου του, λόρδου Μαουντμπάττεν για έναν γάμο μεταξύ τους καθόρισε τις εξελίξεις.
Όσο καιρό η μητέρα του ήταν σε κλινικές και ο πατέρας του στο Μόντε Κάρλο, ο Φίλιππος πέρασε αρκετό καρό χωρίς σταθερό σπίτι, φιλοξενούμενος από συγγενείς μέχρι που τον ανέλαβε ο αδελφός της μητέρας του Λόρδος Μάουντμπάτεν, ο οποίος πήρε τη θέση του πατέρα του και τον έφερε στην Αγγλία όπου φοίτησε στο κολλέγιο Γκόρντονστουν στη Σκωτία . Προκειμένου να παντρευτεί την Ελισάβετ παραιτήθηκε των Ελληνικών τίτλων του και ασπάστηκε το αγγλικανικό δόγμα.
Μετά την αποφοίτησή του από το Γκόρντονστουν, το
1939, ο πρίγκιπας Φίλιππος είχε καταταχθεί στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό.
Συμμετείχε στη Μάχη της Κρήτης και στη Ναυμαχία του Ταινάρου. Για τις υπηρεσίες
του τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος με τον Ελληνικό Πολεμικό Σταυρό.
Παρ όλα αυτά όπως εξηγεί ο ιστορικός και βασιλικός βιογράφος Ούγκο Βίκερς, ο
Φίλιππος «δεν αγαπούσε την Ελλάδα καθώς πέρασε το πατέρα του από στρατοδικείο
και παρά λίγο να τον εκτελέσει».
Όσο η μητέρα του πριγκίπισσα Αλίκη παρέμενε στη χώρα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 60 οπότε και μετακόμισε στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, ο Φίλιππος την επισκεπτόταν τακτικά. Το 1964 μάλιστα τον συνόδευσαν στην επίσκεψη τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του πρίγκιπας Κάρολος και πριγκίπισσα Άννα.
Το σίγουρο είναι, ότι ο δούκας του Εδιμβούργου, απόγονος του οίκου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ κάθε άλλο παρά ήταν μια απλή προσωπικότητα. Με τόση ιστορία πίσω του και τέτοιο απίστευτο συνδυασμό προγόνων, πώς θα μπορούσε. Παρ΄ όλο όμως, που ο ίδιος είχε κάποτε χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως «αναξιόπιστο Βαλκάνιο πρίγκιπα, χωρίς ιδιαίτερη αξία ή διάκριση», το αντίθετο τελικά απέδειξε. Οι πράξεις του μπορεί να ξένιζαν αλλά τελικά με τον τρόπο του τις επέβαλλε. Όπως όταν αποφάσισε να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που είχε εγκαταλείψει για χάρη του γάμου του με την Ελισάβετ, παρ΄ότι δημοσίως έκανε πάντα τον σταυρό του ως χριστιανός ορθόδοξος.
Ο Φίλιππος δεν αισθάνθηκε ωστόσο, ποτέ Έλληνας. Το παρουσιαστικό του παρέπεμπε σε βόρειο, σε Άρειο, όπως θα έλεγαν αργότερα, άλλωστε, όπως είχε πει κι ο ίδιος σε συνέντευξή του, το 2014 στον Independent «Σκεφτόμουν τον εαυτό μου ως Σκανδιναβό. Συγκεκριμένα Δανό. Στο σπίτι μιλούσαμε αγγλικά. Οι άλλοι μάθαιναν ελληνικά και τα καταλάβαινα κάπως. Αλλά μετά η συζήτηση γυρνούσε στα γερμανικά, επειδή τα ξαδέλφια μου ήταν Γερμανοί. Κι εγώ, αν δεν μπορούσα να βρω μία λέξη σε κάποια γλώσσα, την σκεφτόμουν σε άλλη»…
Να σημειωθεί, ότι ο παππούς του Λουδοβίκος έγινε μετέπειτα γνωστός ως Λούις Μαουντμπάττεν, Μαρκήσιος του Μίλφορντ Χέιβεν, αφού αρνήθηκε τους γερμανικούς τίτλους του και υπηρέτησε το βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό ως αξιωματικός _την ίδια παράδοση θέλησε να συνεχίσει και ο Φίλιππος. Και να προστεθεί, ότι η γιαγιά του Φιλίππου, η Όλγα Κωνσταντίνοβνα (σύζυγος του Γεωργίου Α΄) ήταν Ρομανόφ ενώ ο παππούς από την πλευρά του πατέρα του ήταν ο Χριστιανός Θ΄ της Δανίας.
Εξορία και φυγή
Η εποχή που ήρθε στον κόσμο ο Φίλιππος ήταν μία από τις πιο ταραγμένες στην ιστορία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Ήταν το μόνο αγόρι της οικογένειας ενώ οι άλλες τέσσερις, μεγαλύτερες αδελφές του ήταν η Μαργαρίτα, η Θεοδώρα, η Καικιλία και η Σοφία. Βαπτίσθηκε χριστιανός ορθόδοξος με αναδόχους την γιαγιά του Όλγα και τον δήμαρχο Κέρκυρας Αλέξανδρο Κοκοτό. Ο λόγος που ζούσαν στο Mon Repos ήταν η διαθήκη του Γεωργίου Α΄, που άφηνε μετά θάνατον το παλάτι της Κέρκυρας στον γιο του Ανδρέα και την οικογένειά του.
Ένα χρόνο μετά τη γέννηση του Φιλίππου ωστόσο, η Μικρασιατική καταστροφή είχε ως συνέπεια την παραίτηση από τον θρόνο του θείου του Κωνσταντίνου, αλλά και τη σύλληψη του πατέρα του Ανδρέα με διαταγή του Πάγκαλου. Ο Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα και δικάστηκε και καταδικάστηκε στην Αθήνα σε θάνατο, με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου.
Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς αποφασίστηκε η εξορία του πρίγκιπα Ανδρέα και της οικογένειάς του από την Ελλάδα. «Πόσα παιδιά έχετε;» τον ρώτησε ο Πάγκαλος. «Τι λυπηρό σύντομα που θα μείνουν ορφανά» του είπε, καθώς η αρχική απόφαση ήταν να εκτελεστεί. Η πριγκίπισσα Αλίκη ταξίδεψε στην Αθήνα να παρακαλέσει για το αντίθετο, ωστόσο δεν της επέτρεψαν ούτε να τον δει και ζήτησε βοήθεια από τους Άγγλους συγγενείς της. Με παρέμβαση του ίδιου του Πάγκαλου πάντως _συμμαθητή του στη σχολή Ευελπίδων _ για αναγνώριση ελαφρυντικών, αλλά και της βρετανικής κυβέρνησης, η απόφαση δεν εκτελέσθηκε, Του επιβλήθηκε ωστόσο ισόβια εξορία. Το βρετανικό πολεμικό πλοίο HMS Calypso τον παρέλαβε τον Δεκέμβριο του 1922 από Φάληρο και με μία στάση στην Κέρκυρα για να επιβιβαστεί η οικογένειά του,
Στις δύσκολες και επείγουσες ώρες μία αυτοσχέδιο κούνια από κουτιά φρούτων έγινε το ασφαλές μέσο μεταφοράς του Φιλίππου, μόλις 17 μηνών τότε. Το όλο σκηνικό, μυθοποιημένο δικαιολογημένα, κυρίως όμως το γεγονός της εξορίας του πατέρα του Ανδρέα έχει θεωρηθεί, ότι προκάλεσε στον Φίλιππο απωθητικά συναισθήματα για την Ελλάδα.
Στον παρελθόν όμως είχε έρθει αρκετές φορές, όπως τον Δεκέμβριο του 1950 με την Ελισάβετ, προσκεκλημένοι του Παύλου και της Φρειδερίκης, επίσης στον γάμο του Κωνσταντίνου με την Άννα Μαρία το 1964 και ανεπισήμως στο Άγιον Όρος, συνοδευόμενος μάλιστα από τον γιο του, διάδοχο Κάρολο.
Ο πατέρας του εξάλλου μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας στην Ελλάδα επέστρεψε το 1936 και έγινε στρατιωτικός ακόλουθος του βασιλιά Γεωργίου Β΄.
Οι γονείς
Η περίοδος που ακολούθησε όμως ήταν σαφέστερα η πιο δύσκολη για τον Φίλιππο. Η εγκατάσταση της οικογένειας στο Σαιν Κλου στο Παρίσι έγινε στο σπίτι της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη _είχε παντρευτεί τον αδελφό του πατέρα του, Γεώργιο της Ελλάδος _ και ήταν βέβαια η περίφημη ψυχαναλύτρια, που στην δράση της συνδέθηκε με τον Φρόιντ.
Από το 1929 όμως η μητέρα του Αλίκη, κωφή εκ γενετής, που όμως είχε αναπτύξει εξαιρετικές δυνατότητες στην αντίληψη της ομιλίας διαβάζοντας τα χείλη σε δύο γλώσσες, αγγλικά και γερμανικά εμφάνισε σημάδια ψυχολογικής νόσου. Το 1930 αφού είχε διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια και με την προτροπή της Μαρίας Βοναπάρτη άρχισε να νοσηλεύεται, παρά τη θέλησή της, κατά διαστήματα σε κλινικές. Ο πατέρας του Φιλίππου εξάλλου, κινούμενος μεταξύ Μόντε Κάρλο και Ελλάδας άφησε τον γιο του στην τύχη του.
«Έδιωξαν τα παιδιά από το σπίτι εκείνο το πρωί και όταν επέστρεψαν η μητέρα τους είχε φύγει», λέει ο Philip Eade, συγγραφέας του βιβλίου «Ο νεαρός πρίγκιπας Φίλιππος». Από το καλοκαίρι του 1932 ως την άνοιξη του 1937 ο Φίλιππος δεν είχε καμία είδηση από την μητέρα του. «Αυτό ακριβώς συνέβη», σχολίαζε αργότερα ο ίδιος. «Η οικογένεια διαλύθηκε. Η μητέρα μου ήταν άρρωστη, οι αδερφές μου ήταν παντρεμένες, ο πατέρας μου ήταν στα νότια της Γαλλίας. Απλώς έπρεπε να το συνεχίσω. Και αυτό έκανα».
Ο πρίγκιπας νομάς
Χωρίς γονείς να τον φροντίζουν, τον ρόλο αυτό αποφασίστηκε να παίξει η οικογένεια της μητέρας του, που είχε δεσμούς με τη βρετανική, βασιλική οικογένεια και με πολλούς βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Τα πρώτα εκείνα χρόνια έζησε ως νομάς, αρχικά μαζί με τη γιαγιά του Βικτωρία της Έσσης -Ντάρμστατ στο παλάτι του Κένσινγκτον και με τον θείο του Τζορτζ Μαουντμπάττεν στο Μπρέυ του Μπέρκσαϊρ.
Τα επόμενα χρόνια ωστόσο ακολούθησε τις αδελφές του στη ναζιστική Γερμανία, όπου ήταν παντρεμένες με Γερμανούς αριστοκράτες και το 1933 τον έστειλαν στο σχολείο του Κάστρου του Ζάλεμ, ιδιοκτησίας ενός από τους γαμπρούς του, του Μπερτόλδου της Βάδης. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Βρετανία και από εκεί εστάλη σε ένα οικοτροφείο της Σκωτίας, το Γκόρντονστουν. Με τόσες μετακινήσεις δεν είναι περίεργο, που χρόνια αργότερα, όταν ένας δημοσιογράφος του Independent τον ρώτησε ποια γλώσσα μιλούσαν στο σπίτι, εκείνος απάντησε: «Τι εννοείς, «στο σπίτι »;».
Δεκαέξι χρονών ήταν ο Φίλιππος και ακόμη βρισκόταν στο οικοτροφείο, όταν έφθασαν σ΄αυτόν τα χειρότερα νέα, που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Η αδελφή του Καικιλία, ο άντρας της και τα δύο παιδιά τους είχαν σκοτωθεί σε ένα αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη το 1937 κοντά στην Οστάνδη του Βελγίου.
Η κηδεία τους στην οποία ήταν παρούσα και η μητέρα του, την οποία ο Φίλιππος έβλεπε μετά από χρόνια, έγινε στο Ντάρμστατ. Λέγεται μάλιστα, ότι επί δεκαετίες είχε πάντα μαζί του ένα κομματάκι από τα συντρίμμια του εκείνου του μοιραίου αεροσκάφους. Τον επόμενο χρόνο όμως πέθανε ξαφνικά και ο θείος του Τζορτζ Μαουντμπάττεν, που ήταν το μεγάλο του στήριγμα. Και όπως ανέφερε πολύ αργότερα ένας συμμαθητής του «Υποθέτω ότι τότε έθαψε τα συναισθήματά του»…
Η Ελισάβετ και ο πόλεμος
Το 1939, μετά την αποφοίτησή του από το Γκόρντονστουν ο Φίλιππος κατατάχθηκε στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση από την πλευρά του παππού του. Εκείνη τη χρονιά ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ΄ και η σύζυγός του Ελισάβετ επισκέφθηκαν το Βασιλικό Κολλέγιο Μπριτάννια, όπου φοιτούσε ο ίδιος και κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, του ζητήθηκε να συνοδεύσει τις δύο κόρες τους, Ελισάβετ και Μαργαρίτα.
«Τον κοίταζε διαρκώς και τον ακολουθούσε παντού. Ήταν ερωτευμένη από την αρχή», έλεγε αργότερα για την Ελισάβετ ο θείος του Φιλίππου, που ήταν παρών. Εκείνη μάλιστα άρχισε αμέσως να αλληλογραφεί μαζί του.
Στο μεταξύ ο πόλεμος μαινόταν στην Ευρώπη και εξαπλωνόταν γρήγορα σ΄ όλον τον κόσμο. Κι ενώ ο Φίλιππος υπηρετούσε στις Βρετανικές δυνάμεις, δύο από τους γαμπρούς του, ο Χριστόφορος της Έσσης, μέλος των Ναζί και ο μαρκήσιος Μπερτόλδος της Βάδης βρίσκονταν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο ίδιος ο Φίλιππος υπηρέτησε σε διάφορα πλοία και με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού πολέμου βρέθηκε με το θωρηκτό HMS Valiant στη Μεσόγειο για την ενίσχυση του Βρετανικού στόλου. Συμμετείχε μάλιστα στην Μάχη της Κρήτης αλλά και στη Ναυμαχία στο Ταίναρο, επιχειρήσεις για τις οποίες τιμήθηκε από την Ελλάδα με τον Ελληνικό Πολεμικό Σταυρό.
Σε ηλικία μόλις 21 ετών, το 1942, είχε γίνει υποπλοίαρχος, ενώ ένα χρόνο αργότερα κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Σικελία, δεύτερος πλέον στην ιεραρχία στο αντιτορπιλικό HMS Wallace, θα έσωζε το πλοίο του από νυχτερινό βομβαρδισμό, αποσυντονίζοντας τα εχθρικά αεροπλάνα με μία λέμβο στη θάλασσα γεμάτη καπνογόνα.
Το 1944 βρέθηκε στον Βρετανικό Στόλο του Ειρηνικού ενώ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945 ήταν παρών στην παράδοση των Ιαπώνων στον κόλπο του Τόκιο. Μερικούς μήνες αργότερα, αρχές του 1945 επιστροφή στη Βρετανία, όπου πλέον ανέλαβε εκπαιδευτής στη ναυτική βάση HMS Royal Arthur.
Η αλληλογραφία με την Ελισάβετ δεν χρειαζόταν πια, αφού θα μπορούσαν να συναντήσουν πλέον ο ένας τον άλλο.
Ο γάμος
Ο Γεώργιος ΣΤ΄ ήταν πολύ απογοητευμένος, που η κόρη του ήθελε να παντρευτεί τον πρώτο άνδρα, που είχε γνωρίσει, επιπλέον την θεωρούσε πολύ μικρή ακόμη, αλλά η επιμονή της Ελισάβετ ήταν ισχυρή. Η βασίλισσα Ελισάβετ _αργότερα βασίλισσα μητέρα_ που δεν χαρακτηριζόταν για την διακριτικότητά της τον είχε αποκαλέσει ως «Ο Χουν», μια αναφορά στην μικτή καταγωγή του από τη Δανία, τη Ρωσία και τη Γερμανία ενώ ο αδελφός της τον είχε απορρίψει ως Γερμανό. Οι προκαταλήψεις ήταν πολλές εναντίον του νεαρού αξιωματικού, που όμως κατόρθωσε να τις ξεπεράσει.
Ο αρραβώνας τους ανακοινώθηκε επίσημα στις 10 Ιουλίου του 1947 και πέντε μήνες μετά, τον Νοέμβριο του 1947 ο Φίλιππος και η Ελισάβετ θα έφθαναν στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ. Νωρίτερα, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ο Φίλιππος είχε εγκαταλείψει τους ελληνικούς και δανικούς βασιλικούς τίτλους του και υιοθετώντας το επώνυμο της οικογένειας της μητέρας του, Μαουντμπάττεν απέκτησε τη βρετανική υπηκοότητα ενώ ένα μήνα πριν από το γάμο ασπάσθηκε επισήμως το αγγλικανικό δόγμα.
Την παραμονή του γάμου εξάλλου, ο βασιλιάς Γεώργιος έδωσε στον Φίλιππο τον τίτλο προσφώνησης ως Βασιλική Υψηλότητα και ανήμερα τον ονόμασε Δούκα του Εδιμβούργου, Κόμη του Μέριονεθ και Βαρώνο Γκρίνουιτς.
Ο γάμος στις 20 Νοεμβρίου ήταν λαμπρός. Η Ελισάβετ είχε οκτώ παρανύμφους μεταξύ των οποίων και την αδερφή της Μαργαρίτα, στην τελετή παραβρέθηκαν περίπου 2000 καλεσμένοι ενώ η τηλεοπτική μετάδοσή της έκανε ρεκόρ τηλεθέασης παγκοσμίως με 200 εκατομμύρια θεατές. Ανάμεσα στους καλεσμένους ωστόσο δεν υπήρχε ούτε ένας από την οικογένεια του Φιλίππου.
Ο πατέρας του είχε πεθάνει από το 1944 στο Μόντε Κάρλο, ξεπεσμένος πρίγκιπας και βυθισμένος στο αλκοόλ και στην παρακμή ενώ η μητέρα του είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ήδη από την εποχή του πολέμου και της Κατοχής. Όσο για τις τρεις αδερφές του πρόσκληση δεν έλαβαν, αφού οι μνήμες της παγκόσμιας σύρραξης εξ αιτίας της Γερμανίας ήταν ακόμη νωπές.
Η βασίλισσα Ελισάβετ
Ίσως όμως η πριγκίπισσα Αλίκη του Μπάτενμπεργκ να ήταν παρούσα με μία έννοια, αφού το δακτυλίδι των αρραβώνων του Φιλίππου και της Ελισάβετ ήταν φτιαγμένο με διαμάντια από μία τιάρα της. Την είχε λάβει ως δώρο από τον τσάρο Νικόλαο Β΄ και την τσαρίνα Αλεξάνδρα της Ρωσίας όταν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ανδρέα.
Και μ΄αυτά τα διαμάντια, ένα των τριών καρατίων και άλλα πέντε μικρότερα δημιουργήθηκε, σε σχέδιο του νεαρού Φιλίππου μάλιστα, το δακτυλίδι με το οποίο έκανε την πρόταση γάμου στην Ελισάβετ. Όπως λέγεται όμως και το γαμήλιο δακτυλίδι _με χρυσό από την Ουαλία_ είχε ιδιαίτερη σημασία για τους δυο τους, αφού έχει χαραγμένο ένα μήνυμα για τη σχέση τους.
Μετά τον γάμο το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο Κλάρενς Χάουζ ενώ ο Φίλιππος όταν τελείωσε ο μήνας του μέλιτος επέστρεψε στο Ναυτικό ως εκπαιδευτής του Βασιλικού Ναυτικού Κολεγίου του Γκρίνουιτς. Όμως η καριέρα του ουσιαστικά τερματίσθηκε το 1951, όταν, με την επιδείνωση της υγείας του βασιλιά Γεωργίου διορίσθηκαν στο Ανακτοβούλιο. Είχε φθάσει ως το βαθμό του αντιπλοιάρχου.
Λίγους μήνες μετά, τον Φεβρουάριο του 1952 και ενώ βρίσκονταν σε επίσημη επίσκεψη στην Κένυα, ο Φίλιππος ήταν εκείνος που έπρεπε να μεταφέρει στην Ελισάβετ την είδηση για τον θάνατο του πατέρα της. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη αφού αφιερώθηκε πλήρως στα δημόσια καθήκοντά του, όταν η Ελίζαμπεθ έγινε βασίλισσα. Η ίδια είχε ανακοινώσει, ότι είχε προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων δίπλα της για όλες τις όλες τις περιπτώσεις, εκτός αν προβλεπόταν διαφορετικά από νόμο του Κοινοβουλίου ενώ το 1957 τον ονόμασε Πρίγκιπα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Πολύ γρήγορα είχαν έρθει και τα τέσσερα παιδιά τους, ο Κάρολος, η Άννα, ο Ανδρέας και ο Εδουάρδος από τους οποίους απέκτησαν οκτώ εγγόνια και οκτώ δισέγγονα.
Πάθος για τον αθλητισμό
Ο Φίλιππος λάτρευε το κυνήγι και τη τζαζ μουσική και αγαπούσε τη διασκέδαση. Συχνά περιποιούνταν ο ίδιος τους καλεσμένους, φτιάχνοντας το περιβόητο
«Μαρτίνι Πρίγκιπας Φίλιππος». Η αγάπη του όμως για την υπαίθριο, τον αθλητισμό και γενικά την σωματική άσκηση ήταν πάνω απ΄όλα μεγάλη, καθώς είχε καλλιεργηθεί ήδη από την παιδική του ηλικία στο Γκόρντονστουν. Έτσι οι αθλητικές επιδόσεις του, ειδικά στο πόλο ήταν υψηλές, συχνά μάλιστα ανάμεσα στους θεατές των αγώνων ήταν και η βασίλισσα από την οποία, όπως φαίνεται από πολλά φωτογραφικά στιγμιότυπα της εποχής παραλάμβανε τα βραβεία του. Πόλο έπαιζε ως το 1971 όταν ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να αποσυρθεί αν και βρήκε τρόπο να αγωνίζεται και στη συνέχεια ως τον δεκαετία του ΄80.
Μεγάλη ήταν και η αγάπη του για τα αυτοκίνητα, στην πραγματικότητα για κάθε τι που είχε τροχούς ή ακόμη και …ερπύστριες. Γιατί στον πόλεμο οδήγησε βρετανικά τάνκς αλλά και φορτηγά, αργότερα διώροφα λεωφορεία και σχολικά ενώ αγαπημένα του σε ιδιωτικό επίπεδο ήταν τα τζιπ Range Rover αλλά και τα M.G. Με ένα τέτοιο άλλωστε γοήτευσε την Ελισάβετ, όταν την έκανε μια βόλτα στο Λονδίνο, τρέχοντας παραπάνω από το κανονικό
Ο επίλογος
Τον Μάιο του 2017 είχε ανακοινωθεί, ότι ο 95χρονος τότε πρίγκιπας Φίλιππος θα έπαυε από το φθινόπωρο να ασκεί τα βασιλικά του καθήκοντά. Προβλήματα υγείας είχαν πλέον καταβάλλει τον άλλοτε αθλητικό άνδρα. Και συνεχίσθηκαν οδηγώντας τον την περασμένη Παρασκευή 9 Απριλίου στο θάνατο.
Η κηδεία του Φιλίππου θα γίνει το Σάββατο 17 Απριλίου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο κάστρο του Γουίντσδορ. Ένας αιώνας ιστορίας κλείνει.
Επιμέλεια: Θεοδώρα Φιλιοπούλου για το Hondos News.