Σαν σήμερα την 21η Απριλίου 1967 γίνεται το στρατιωτικό πραξικόπημα - Τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό!

Στις 21 Απριλίου του 1967 έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα από τους συνταγματάρχες, οι οποίοι κατέλυσαν τη δημοκρατία και επέβαλλαν δικτατορία για επτά χρόνια. Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος ήταν οι εξής: Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Δημήτριος Ιωαννίδης και Ιωάννης Λαδάς.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ:

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1961 ΚΑΙ ΤΟ <<ΣΧΕΔΙΟ ΠΕΡΙΚΛΗΣ>>:

Κατ ’αρχήν, τα γεγονότα, τα οποία διαδραματίστηκαν ήταν πολλά και ποικίλα και το παρασκήνιο ήταν πολύ έντονο εκείνη την περίοδο.

 Πιο συγκεκριμένα: στις εκλογές του 1961, οι οποίες έγιναν στις 29 Οκτωβρίου από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα, πρώτο κόμμα έγινε η ΕΡΕ(Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Οι εκλογές αυτές έμειναν στην ιστορία ως ''εκλογές βίας'' και νοθείας''.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, τα Σώματα Ασφαλείας και οι Ένοπλες Δυνάμεις, κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, εφαρμόζοντας το λεγόμενο ''Σχέδιο Περικλής''.   

Το ''Σχέδιο Περικλής'' ήταν ένα επιτελικό σχέδιο, που υφίσταντο από το 1955 και περιελάμβανε την άμεση παρέμβαση του στρατού και της αστυνομίας στα τότε πολιτικά πράγματα της χώρας, με σκοπό να περιορίσουν το ποσοστό του κόμματος της ΕΔΑ(Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά), όπου στις εκλογές του 1958 είχε αναδειχθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είχε τρομοκρατήσει τόσο τις συντηρητικές τάξεις του ελληνικού στρατού όσο και τις Η.Π.Α. Όπως αποκαλύφθηκε, αργότερα στο ''Σχέδιο Περικλής'' συμμετείχε ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, ενώ για την ύπαρξη του το γνώριζε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Κέντρου, όπου είχε αναδειχθεί, μετά τις εκλογές του 1961, δεύτερο κόμμα, δεν αναγνώρισε τη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καταγγέλοντας τις μεθόδους νοθείας, που χρησιμοποίησε ο Καραμανλής, ο στρατός και η αστυνομία και καλούσε τον κόσμο σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις. 

Ο Γεώργιος Παπανδρέου επιθυμούσε την ακύρωση των εκλογών της 29^ης Οκτωβρίου του 1961 και στη διενέργεια νέων εκλογών. Η πολιτική αστάθεια και οι κοινωνικές αναταραχές συνεχίστηκαν μέχρι το 1963. Στις 22 Μαΐου του 1963 δολοφονήθηκε ο Γρηγόριος Λαμπράκης, ο οποίος ήταν βουλευτής της ΕΔΑ και όξυνε περαιτέρω την κοινωνική αναταραχή. Τότε, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε την εξής ρήση, η οποία έμεινε στην ιστορία:«Μα ποιος κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο;»

Από τις αρχές Ιουνίου του 1963 η διαφωνία που προέκυψε μεταξύ του Κ. Καραμανλή και του Βασιλιά Παύλου για το αν έπρεπε να πραγματοποιηθεί το ήδη προγραμματισμένο επίσημο ταξίδι του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο οδήγησε τελικά στην παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φοβούμενος (όπως υποστήριζε) την πρόκληση επεισοδίων κατά του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο, ζητούσε την αναβολή του ταξιδιού, ενώ ο βασιλιάς αρνιόταν να αποδεχτεί την γνώμη του Πρωθυπουργού του. Στις 11 Ιουνίου η κυβέρνηση υπέβαλλε την παραίτησή της. 

Η παραίτηση αυτή, εντάσσεται πάντως, στο κακό κλίμα που υπήρχε μεταξύ Κυβέρνησης και Στέμματος εδώ και πολύ καιρό.

 ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1963:

Στις 3 Νοεμβρίου του 1963, προκηρύχθηκαν εκλογές από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στυλιανού Μαυρομιχάλη. Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου και το κόμμα του η Ένωση Κέντρου.

  (Παναγιώτης Κανελλόπουλος)

Μετά την ήττα στις εκλογές, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναχώρησε για το εξωτερικό και συγκεκριμένα για το Παρίσι, αφήνοντας την αρχηγία, του κόμματός του, στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Στις 8 Νοεμβρίου 1963, ορκίστηκε η κυβέρνηση μειοψηφίας του Γεωργίου Παπανδρέου. Μη θέλοντας να κυβερνήσει με τις ψήφους της ΕΔΑ, η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου παραιτείται στις 30 Δεκεμβρίου 1963. Ο Βασιλιάς Παύλος Α΄ διόρισε υπηρεσιακή κυβέρνηση, με επικεφαλής τον υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Παρασκευόπουλο, η οποία θα διενεργήσει τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 1964:

Στις εκλογές του 1964, νίκησε το κόμμα της Ένωσης Κέντρου με πρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου και πήρε ποσοστό της τάξης 52,72 και 171 έδρες.

Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα δεν άρεσε καθόλου στις συντηρητικές τάξεις του ελληνικού στρατού, αλλά και ούτε στην ίδια την κυβέρνηση της Αμερικής. Σ’ αυτές τις εκλογές, πήρε μέρος και ο γιος του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος είχε υιοθετήσει προοδευτικές και αριστερές αντιλήψεις, ενώ ταυτόχρονα έκανε σκληρές δηλώσεις κατά των Η.Π.Α. 

Επιπλέον, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να έχει φιλικές σχέσεις με το κόμμα της ΕΔΑ(Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά), ενώ επιθυμούσε να ενισχύσει τις διακρατικές συμφωνίες με τις τότε χώρες της Ευρώπης, οι οποίες υπάγονταν σε κομμουνιστικά καθεστώτα. Αυτό δεν άρεσε στους δεξιούς συντηρητικούς στρατιωτικούς, αλλά και στην κυβέρνηση των Η.Π.Α. 

Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και έγινε και υπουργός της κυβέρνησης του πατέρα του. Όμως, διαφώνησε μ’ άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος και παραιτήθηκε από τη θέση τόσο του υπουργού όσο και του βουλευτή. 

Το 1965 πέθανε ο βασιλιάς Παύλος και νέος βασιλιάς έγινε ο γιος του Κωνσταντίνος σε πολύ νεαρή ηλικία. Κατ’ αρχήν, να τονίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι, το παλάτι ήθελε πάντα να ελέγχει το υπουργείο της Εθνικής Άμυνας και γι’ αυτό το λόγο ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε τοποθετήσει στη θέση αυτή τον Πέτρο Γαρουφαλιά, ο οποίος ήταν αρεστός προς το βασιλιά Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Φρειδερίκη. 

Όμως, το 1965 ο Παπανδρέου επιθυμούσε να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά και τον αρχηγό ΓΕΣ στρατηγό Γεννηματά, οι οποίοι κατά την άποψή του ελέγχονταν από το παλάτι, με ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. Ο ίδιος ο Γαρουφαλιάς είχε την άποψη ότι ο Γ. Παπανδρέου επιθυμούσε, παγίως και με συνεχείς παρεμβάσεις, να κομματικοποιήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και να πλήξει το αξιόμαχό τους, ιδιαίτερα εν όψει της απειλής της Τουρκίας στην Κύπρο. 

Τότε, ο Παπανδρέου πρότεινε στο βασιλιά Κωνσταντίνο να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο εθνικής άμυνας. Ο βασιλιάς αρνήθηκε, προβάλλοντας ως αιτιολογία τη φημολογούμενη εμπλοκή του γιου του (Ανδρέα Παπανδρέου) στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Τότε, ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός. 

  

ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ:

 Στις αρχές  Ιουνίου του 1965, ο Παπαδόπουλος βρισκόταν υπό πίεση λόγω των ανακρίσεων της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης για την υπόθεση του "Σχεδίου Περικλής". Στις 11 Ιουνίου, δύο ημέρες μετά την άσκηση δίωξης για την υπόθεση αυτή, ξέσπασε η υπόθεση του «σαμποτάζ του Έβρου».

Συγκεκριμένα, οχήματα της 117ης ΜΠΠ (Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού), η οποία έδρευε στην Ορεστιάδα και είχε διοικητή τον τότε αντισυνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλο, είχαν ακινητοποιηθεί λόγω βλαβών από κακή συντήρηση. Ο Παπαδόπουλος βρέθηκε υπό την πίεση των προϊσταμένων του στρατηγών Τσολάκα, Μανέτα και Βαρδουλάκη οι οποίοι ζητούσαν εξηγήσεις για τις βλάβες. Απολογούμενος, ο Παπαδόπουλος απέδωσε τα προβλήματα στην εντατική χρήση των φορτηγών αλλά και σε ενδεχόμενη δολιοφθορά (σαμποτάζ) για την οποία θα προχωρούσε σε έρευνες. 

Στη συνέχεια, έστησε προβοκάτσια σε συνεργασία με το τμήμα Α2 της μονάδας, αξιωματικός του οποίου παρακίνησε έναν στρατιώτη με γονείς αριστερών φρονημάτων να προκαλέσει βραχυκύκλωμα σε ένα όχημα. Ο στρατιώτης συνελήφθη την ώρα της δολιοφθοράς ενώ την επόμενη μέρα συνελήφθησαν και άλλοι φαντάροι, στα οχήματα των οποίων είχαν παρουσιαστεί βλάβες. 

Μετά από σειρά βίαιων ανακρίσεων με χρήση βασανιστηρίων, ο Παπαδόπουλος πρόβαλε τη θεωρία της κομμουνιστικής συνωμοσίας, οργανωμένης από παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ. Βέβαια, αυτό δεν είχε ισχύι και ο Παπαδόπουλος απαλλάχθηκε για τα βασανιστήρια, τα οποία είχε κάνει. Πάντως, όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής αστάθειας και των κοινωνικών αναταραχών έδειχνε την εντύπωση ότι <<βαίναμεν>> σε επέμβαση του στρατού στα πολιτικά πράγματα.

 Μετά την παραίτηση του Παπανδρέου ο βασιλιάς έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Γεώργιο Αθανασιάδη Νόβα, που ήταν στέλεχος της Ένωσης Κέντρου. Σ’ αυτή τη κυβέρνηση συμμετείχαν αρκετά στελέχη της Ένωσης Κέντρου, οι οποίοι ονομάστηκαν από τον κόσμο ''Αποστάτες''. Ήταν η πρώτη ''αποστατική'' κυβέρνηση. Στο μεταξύ ο Γ. Παπανδρέου είχε κηρύξει νέο «ανένδοτο αγώνα» κατά της συνταγματικής εκτροπής. 

Στους δρόμους γίνονταν μεγάλες διαδηλώσεις οργανωμένες από την Ένωση Κέντρου και το κόμμα της ΕΔΑ και συγκρούσεις με την αστυνομία. Σε μια τέτοια σύγκρουση δολοφονήθηκε ο 25χρονος φοιτητής και στέλεχος της Αριστεράς Σωτήρης Πέτρουλας. Υπάρχουν φήμες, ότι ο Σωτήρης Πέτρουλας στραγγαλίστηκε, αλλά δεν είναι σίγουρο. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα κατά της βασιλικής οικογένειας και των ''αποστατών''. Μάλιστα τον πρωθυπουργό Νόβα, τον έλεγαν '' Γαργάλατα'', επειδή έγραφε ποιήματα. Η κυβέρνηση Νόβα ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης στις 4 Αυγούστου, αλλά τελικά καταψηφίστηκε και παραιτήθηκε. 

Στη συνέχεια, ο βασιλιάς έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ηλία Τσιριμώκο, που ήταν στέλεχος της Ένωσης Κέντρου, ενώ κατά το παρελθόν υπήρξε και στέλεχος του ΕΑΜ(Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο),

αλλά και αυτή η κυβέρνηση καταψηφίστηκε από τους βουλευτές και παραιτήθηκε. Η τρίτη '' αποστατική'' κυβέρνηση ήταν του Στέφανου Στεφανόπουλου, η οποία πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, αλλά παρέμεινε στην εξουσία μέχρι την 21^η Δεκεμβρίου του 1966 οπότε και θα ανατραπεί ύστερα από συμφωνία του βασιλιά, του αρχηγού της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλου και του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου Γεωργίου Παπανδρέου για διορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης και διεξαγωγή εκλογών. 

Ορκίζεται στις 21 Δεκεμβρίου του 1966 η νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Παρασκευόπουλο, ο οποίος ήταν υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Αυτή η κυβέρνηση στηρίχθηκε τόσο από την Ένωση Κέντρου όσο και την ΕΡΕ. Όμως, στα τέλη Μαρτίου του 1967, η ΕΡΕ απέσυρε την υποστήριξη της στη κυβέρνηση και η κυβέρνηση έπεσε. Στις 3 Απριλίου του 1967 ορκίστηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου με τη σύμφωνη γνώμη του βασιλιά Κωνσταντίνου και του Γεωργίου Παπανδρέου. Επιπλέον, αποφάσισαν τη διενέργεια εκλογών για τις 28 Μαΐου του 1967. 

 ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ:

Οι συνταγματάρχες βλέποντας όλη αυτή την κατάσταση(πολιτική αστάθεια, κοινωνικές συγκρούσεις) και επειδή φοβήθηκαν μία ενδεχόμενη νίκη της Ένωσης Κέντρου στις επερχόμενες εκλογές αποφάσισαν να κάνουν το στρατιωτικό πραξικόπημα.

 Το βράδυ της 20^ης Απριλίου του 1967 συναντήθηκαν στο αρχηγείο των τεθωρακισμένων στο Γουδί, στις 11.30, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός και ο συνταγματάρχης Νικόλαος Μακαρέζος, με σκοπό να καθορίσουν τις ενέργειες τους σχετικά με το επερχόμενο πραξικόπημα. 

 Ο Παπαδόπουλος και ο Μακαρέζος ήταν διστακτικοί. Τότε ο Παττακός είπε τα εξής λόγια:'' Εγώ τα άρματα τα κατεβάζω στις 2 και 30, όποιος θέλει ας ακολουθήσει και όποιος δε θέλει ας μη ακολουθήσει''. Τότε συμφώνησαν κι οι υπόλοιποι.

Την ίδια μέρα, ο αρχηγός Στρατού Γρηγόριος Σπαντιδάκης κάλεσε σε σύσκεψη 6 αντιστράτηγους, τους πιο έμπιστους, και τους τόνισε ότι έφτασε η ώρα για επέμβαση του στρατού. Όλοι συμφώνησαν μαζί του και τον εξουσιοδότησαν να συναντηθεί με τον Κωνσταντίνο και να του ζητήσει εκ μέρους όλων να δώσει την εντολή εκτέλεσης του σχεδίου "Ιέραξ ΙΙ" για τη διενέργεια του πραξικοπήματος. Κανόνισαν νέα σύσκεψη έπειτα από ένα τετραήμερο, για τη Δευτέρα 24 Απριλίου, αν μέχρι τότε ο βασιλιάς δεν είχε διατάξει να γίνει το πραξικόπημα. Τελικά, το πραξικόπημα το έκαναν οι συνταγματάρχες και όχι οι στρατηγοί.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ:

Πρώτα κινήθηκαν τα τμήματα των καταδρομέων (ΛΟΚ), τα οποία κατέλαβαν τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα και το κτίριο της ΕΡΤ και έκοψαν τις τηλεπικοινωνίες. Τα κτήρια κατελήφθησαν μεταξύ 1 και 1 και 30 π.μ. χωρίς να δοθεί το σήμα του συναγερμού. Στους δρόμους επικρατούσε ησυχία, αφού δεν είχαν ακόμα κινηθεί τα τανκς και δεν κυκλοφορούσαν ομαδικά διάφορα στρατιωτικά καμιόνια. Οι στρατιώτες μετακινούνταν γρήγορα και αθόρυβα, κατά μικρές ομάδες, στους προκαθορισμένους στόχους δίχως να κινούν την προσοχή ή την περιέργεια. Ένα τζιπ γεμάτο στρατιώτες δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο στους αθηναϊκούς δρόμους. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά οι στρατιώτες της χούντας είχαν θέσει υπό το λειτουργικό έλεγχό τους όλα τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα.

  Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε πλαστογραφήσει μια διαταγή του βασιλιά, όπου το συγκεκριμένο έγγραφο ονομαζόταν '' Σχέδιο Προμηθεύς''. Το σχέδιο αυτό ήταν σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ, το οποίο έλεγε ότι είχε το δικαίωμα ο στρατός να κάνει πραξικόπημα, για να αποτρέψει την επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι συνταγματάρχες το διάβασαν αυτό το έγγραφο στους στρατιώτες, αυτοί το πίστεψαν και τους υποστήριξαν. Ο έμπιστος του βασιλιά αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Γεώργιος Σπαντιδάκης, αντικαταστάθηκε από τον Οδυσσέα Αγγελή. Ο Αγγελής κάνοντας χρήση του νέου του αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το Σχέδιο Προμηθεύς σε όλη τη χώρα.

  Στη συνέχεια, αφού είχαν καταλάβει τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα, οι συνταγματάρχες κατέλαβαν το Πεντάγωνο, ορισμένα τανκς περικύκλωσαν τη Βουλή, απλοί στρατιώτες έστησαν μπλόκα σε κεντρικές περιοχές της Αθήνας, όπως στην Ομόνοια, είχαν ήδη καταλάβει τον ΟΤΕ, ενώ είχαν περικυκλώσει και τα ανάκτορα στα οποία έμενε ο βασιλιάς και η οικογένεια του.

  Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι συλλήψεις των πολιτικών, όπως του Πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του προέδρου της Ένωσης Κέντρου Γεωργίου Παπανδρέου και της οικογένειας του, του υπουργού δημοσίας τάξης Γεωργίου Ράλλη, του Μανώλη Γλέζου και του Λεωνίδα Κύρκου, οι οποίοι ήταν δύο επιφανής στελέχη της αριστεράς και άλλων επιφανών πολιτικών εκείνης της εποχής.

  Πριν τις 3:00 π.μ., οι συνταγματάρχες είχαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους την Αθήνα. Στις 6.30΄ το πρωί της 21ης Απριλίου, ο ραδιοφωνικός σταθμός των ενόπλων δυνάμεων άρχισε να μεταδίδει την εξής ανακοίνωση: "Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως, από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας. Ακολούθησε η ανάγνωση υποτιθέμενου βασιλικού διατάγματος:

"Κωνσταντίνος Βασιλεύς των Ελλήνων.
Έχοντες υπ' όψιν το άρθρον 91 του Συντάγματος και κατόπιν εισηγήσεως της Κυβερνήσεως, αναστέλλομεν τας διατάξεις των άρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95 και 97 του εν ισχύι Συντάγματος καθ' όλον το Κράτος λόγω εκδήλου απειλής κατά της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας της χώρας εξ εσωτερικών κινδύνων. Ο ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός δημοσιεύσει και εκτελέσει το διάταγμα τούτο.

Εν Αθήναις τη 21η Απριλίου 1967
Κωνσταντίνος Βασιλεύς των Ελλήνων
Το υπουργικόν Συμβούλιον
Ο Πρόεδρος, τα μέλη..."

Στη συνέχεια, αυτής της δήλωσης:"Μέχρι νεωτέρας διαταγής απαγορεύεται η κυκλοφορία εις τας οδούς της πόλεως πάσης φύσεως οχημάτων και πεζών
Μέχρι νεωτέρας διαταγής απαγορεύεται η ανάληψις καταθέσεων εκ των τραπεζών και των ταμιευτηρίων
Μέχρι νεωτέρας διαταγής απαγορεύεται η αγορά χρυσών λιρών και γενικώς ξένου συναλλάγματος
Μέχρι νεωτέρας διαταγής διακόπτονται τα μαθήματα των σχολείων...". 

Στις 8:00 π.μ., οι συνταγματάρχες συναντήθηκαν με το βασιλιά Κωνσταντίνο στα ανάκτορα και του ζήτησαν να τους αναγνωρίσει και να τους δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ο βασιλιάς ήταν διστακτικός, αλλά μετά υποχώρησε, αναγνώρισε και νομιμοποίησε τη χούντα και έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στους συνταγματάρχες.

 Ο πρόεδρος  ήταν ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, ο οποίος ήταν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και αποτέλεσε τη συμβιβαστική λύση ανάμεσα στο βασιλιά και τους συνταγματάρχες. Ο Γρηγόριος Σπαντιδάκης ανέλαβε υπουργός Άμυνας με υφυπουργό τον στρατηγό Γεώργιο Ζωιτάκη και οι συνωμότες Γεώργιος Παπαδόπουλος υπουργός Προεδρίας, Στυλιανός Παττακός υπουργός Εσωτερικών και Νικόλαος Μακαρέζος υπουργός Συντονισμού.

Στις 27 Απριλίου του 1967 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στον Τύπο της εποχής και εξήγησε τους λόγους, που τον οδήγησαν να κάνει το πραξικόπημα.  Έτσι στην Ελλάδα επιβλήθηκε δικτατορία, η οποία διήρκησε από το 1967 έως το 1974.

Πάντως, όπως αναφέρει και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε συνέντευξη του στη γαλλική εφημερίδα LeMonde, που παραχώρησε στις 27-11-1967, αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής: 

Στην ερώτηση ''Πως και διατί έγινε η Επανάστασις εν Ελλάδί'', ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απάντησε τα εξής: ''Διότι υπήρξαν ωρισμένοι φιλόδοξοι αξιωματικοί και διότι είχε χρεωκοπήσει η Δημοκρατία… Θα ημπορούσε κανείς να πη ότι η Δημοκρατία εδολοφονήθη εν Ελλάδι υπό καθεστώς ελευθερίας και ότι οι Συνταγματάρχαι της κατέφεραν απλώς την χαριστικήν βολήν.'' Απαντώντας δε ξεκάθαρα στο ποια ήταν τα αίτια της Επαναστάσεως τόνισε: <<… Η πολιτική και ηθική αναρχία. Και ότι η Χώρα συγκλονιζομένη από άγρια πάθη εφέρετο προς εμφύλιον σπαραγμόν. Αυτό το συνομολογούν ήδη όλοι οι Έλληνες και όταν ακόμη διαφωνούν ως προς τους υπευθύνους.''.

Στα ανωτέρω λεγόμενα του δηλαδή, ο Καραμανλής δικαιολογεί πλήρως την Επανάσταση. Ομολογεί καθαρά για: α) χρεωκοπία της δημοκρατίας, β) πολιτική και ηθική αναρχία και γ) κίνδυνο εμφύλιου σπαραγμού τον οποίον απέτρεψε.

Επομένως, μέσα και από αυτά τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κατανοούμε πλήρως τη κρίση, στην οποία είχε περιέλθει η δημοκρατία στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο.

Το διάγγελμα του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου μπορείτε να το δείτε εδώ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Κούλης για το Hondos News.